Plac Moskwy

Plac Moskwy to jeden z najgłośniejszych węgierskich filmów o demokratycznej transformacji roku 1989. Obalenie komunizmu jest tłem historii grupki maturzystów wchodzących w dorosłe życie. Jest rok 1989. Petya, wrażliwy młody człowiek, mieszka w Budapeszcie tylko z matką. Jest maturzystą i właśnie obchodzi swoje osiemnaste urodziny. Marzeniem chłopaka jest wyjechać do Paryża, w ślad za swoją ukochaną Zsófi. Zbliża się egzamin maturalny, pojawiają się "przecieki" tematów, a dodatkowo toczą się przełomowe, historyczne wydarzenia. Wszystko wokół grupki nastolatków szykujących się do finalnego egzaminu staje na głowie. Dodatkowe kłopoty sprowadza na siebie Petya, przyłapany na sfałszowaniu biletu kolejowego do Paryża. Żywa, wartko opowiadana historia, liczne momenty komediowe oraz staranne oddanie atmosfery okresu upadku komunizmu to bezsprzeczne atuty filmu. Przekonujące autentyzmem spojrzenie na niedawną historię splata się z obserwacjami natury socjologicznej - wchodzeniem młodych w dorosłość, ich aspiracjami, marzeniami, stosunkiem do wydarzeń politycznych. Okazuje się, że nowe pokolenie bardziej zainteresowane jest maturą, imprezami, łatwym zdobywaniem pieniędzy niż współuczestnictwem w obalaniu 40-letniego reżimu. W jednej ze scen dowiadujemy się nawet, iż postać Imre Nagya (człowieka, który sprzeciwił się rządom Moskwy) jest dla nastolatków anonimowa. Krytycy podkreślali dobre aktorstwo, naturalne dialogi oraz pracę operatora Dániela Garasa, który z dużą pieczołowitością oddał czas wyzwalania się Węgier z totalitarnej, sowieckiej machiny. Film Ferenca Töröka nagrodzono trzema wyróżnieniami (w tym za debiut roku) na Węgierskim Tygodniu Filmu - najważniejszym filmowym festiwalu na Węgrzech.