Po miłości

Wszechstronnie utalentowana Diane Kurys - aktorka, reżyserka, producentka i scenarzystka - portretuje w Po miłości dojrzałą, 35-letnią pisarkę, którą dotknął kryzys twórczy i uczuciowy. Lola, wchodząca w dorosły świat w okresie paryskiego maja '68, jest pisarką żyjącą kilkanaście lat w luźnym związku z Davidem, który prowadzi drugie życie, ciążące na obecnej relacji. Jest on ojcem dwóch synów i często dochodzi do wspólnych spotkań, również w obecności Marianne, matki chłopaków. Zmęczona latami powtarzającą się sytuacją, Lola wdaje się w romans z Tomem, przystojnym muzykiem. Los bywa jednak przewrotny. Tom również ma swoje zobowiązania. Jest żonaty i ma dwie małe córki. Sprawy komplikują się, gdy zazdrosne partnerki kochanków Loli postanawiają walczyć o swoje rodziny. Lola staje przed koniecznością weryfikacji dotychczasowego życia. Gorzki, pozbawiony sentymentalizmu portret "kobiety w zagrożeniu", bohaterki rozdartej, pogrążonej w kryzysie twórczym, która musi stawić czoło realnym problemom, definiując niejako na nowo swoje miejsce w świecie. Bolesny proces psychicznego dojrzewania dokonuje się także poprzez pisanie pamiętnika, z którego możemy dowiedzieć się wiele o wnętrzu głównej bohaterki. Kurys nie ułatwia kontaktu z widzem, nie czujemy sympatii do Loli, musimy zmierzyć się z postacią na wskroś ludzką, przesiąkniętą wadami, często zgorzkniałą i niemalże antypatyczną. Zabieg ten utrudnia proces identyfikacji z bohaterką, jednak owocuje wrażeniem realizmu i psychologicznej wiarygodności. Reżyserka zdaje się mówić: po miłości jest tylko kara i z taką tezą musi się zmierzyć filmowa Lola. Przejmującą kreacje stworzyła (chciałoby się powiedzieć: tradycyjnie) Isabelle Huppert, która okazała się dla Diane Kurys idealnym medium.