Podsłuchane życie

Polska Kronika Filmowa, Dziennik Telewizyjny, dziennikowe twory RSW Prasa, tworzyły w PRL wizję szczęścia, sukcesów gospodarczych i narodowej jedności. Wśród nielicznej grupy tych, którzy domagali się prawdy był Jan Józef Lipski. "Podsłuchane życie" nie jest biografią tego niezwykłego człowieka, jest opowieścią o wolności jednostki w zniewolonym państwie. W filmie zderza się oficjalna propaganda Polskiej Kroniki Filmowej, Dziennika Telewizyjnego, reżimowej prasy - z działalnością J. J. Lipskiego. Historię Jana Józefa Lipskiego wyznaczają wydarzenia symboliczne dla całej historii PRL, w których sam Lipski brał udział lub które wręcz organizował - list 34 w obronie wolności słowa, obrona skazanych za słowo - Janusza Szpotańskiego, za czynny sprzeciw wobec reżimu (wysadzenie auli w Opolu przez braci Kowalczyków), czy przeciw wpisaniu do konstytucji przewodniej roli partii. Trzecią stroną tej filmowej konfrontacji są raporty SB i działania podjęte wobec J. J. Lipskiego i jego rodziny. Refleksję budzą fakty ludzkiej, krótkiej pamięci. Organizator KOR, obrońca robotników Radomia nie przeszedł w pierwszej turze wyborów 1989 roku w Radomiu, bo był socjalistyczny, a nie chrześcijański. Kilka lat później oficjalnie odmówiono rodzinie pogrzebu kościelnego, ale żegnało Lipskiego na cmentarzu 4 księży mówiących o Nim - to był człowiek prawdy, człowiek ewangeliczny. "Podsłuchane życie" nie jest ani biografią ani kroniką zdarzeń jest opowieścią o niezwykłym życiu. W filmie znalazły się wypowiedzi: Władysława Bartoszewskiego, Jerzego Eislera, Andrzeja Friszke, Jana Tomasza Lipskiego, Jana Olszewskiego, Agnieszki Lipskiej - Onyszkiewicz, Zbigniewa Romaszewskiego, Marii Lipskiej, Marii Lipskiej - Dmochowskiej, Mirosława Chojeckiego, Jacka Szymanderskiego i księdza Adama Bonieckiego.