Proszę nie pukać

Słodka i uwodzicielska Marilyn Monroe, obiekt pożądania i uosobienie seksualnych fantazji mężczyzn, tym razem w roli stricte dramatycznej, bez podtekstów erotycznych. 26-letnia wówczas aktorka była u progu spektakularnej, choć krótkiej kariery, którą przerwała przedwczesna śmierć artystki w niewyjaśnionych okolicznościach. Do najbardziej znanych filmów legendarnej MM należą: "Niagara", "Mężczyźni wolą blondynki", "Przystanek autobusowy", "Pół żartem pół serio", "Skłóceni z życiem". Zwykle grała naiwne, prostoduszne dziewczyny, marzące o wielkiej sławie i wielkiej miłości. Zagubiona i bezradna była w "Proszę nie pukać", choć tym razem wcieliła się w młodą kobietę, zdradzającą objawy choroby umysłowej. Niedawno opuściła szpital psychiatryczny, okazuje się jednak, że nie została w pełni wyleczona, co niemal doprowadza do tragedii. Akcja rozgrywa się wyłącznie w luksusowym nowojorskim hotelu, gdzie od lat zatrzymują się znamienici goście. Wśród nich są państwo Jonesowie, którzy wybierają się na uroczysty bankiet i poszukują opiekunki na wieczór do swej kilkuletniej córki Bunny. Z rekomendacji długoletniego hotelowego windziarza, Eddiego, zostaje zatrudniona jego siostrzenica Nell, skromna i urocza panienka, która od niedawna jest w Nowym Jorku. Eddie zataja przed Jonesami, że dziewczyna właśnie opuściła szpital psychiatryczny, sądząc, że jest całkowicie wyleczona. W hotelu pojawia się młody lotnik, Jared Towers (Richard Widmark). Przyjechał, by rozmówić się z narzeczoną, hotelową piosenkarką, Lynn Leslie (Anne Bancroft), która z nim zerwała listownie. Lynn nie widzi szans na powodzenie ich związku, uważa Jareda za człowieka nieodpowiedzialnego, samolubnego, zbyt mało wrażliwego na ludzkie cierpienia i problemy. Odrzucony mężczyzna samotnie spędza wieczór w swoim pokoju. W oknie naprzeciwko dostrzega Nell, która zaczyna go intrygować. Składa jej wizytę, a ona bierze go za swego zmarłego tragicznie narzeczonego, pilota, który zginął w katastrofie lotniczej.