Przerwana kadencja

Kiedy w styczniu 2007 r. przedstawiono kandydaturę Sławomira Skrzypka na stanowisko prezesa NBP, w świecie polityki i bankowości zawrzało. Oto pierwszym bankierem Rzeczypospolitej miał zostać człowiek młody, niezwiązany z tajnymi służbami i patologiami początków transformacji gospodarczej zwanymi reformą Balcerowicza. Kandydat na prezesa NBP był bliskim współpracownikiem Lecha Kaczyńskiego. Zaczynając pracę w tak trudnej sytuacji, Słąwomir Skrzypek szybko zderzył się z jeszcze trudniejszymi wyzwaniami. Od upadku banku Lehman Brothers zaczął się międzynarodowy kryzys finansowy. Jak wspomina Zdzisław Sokal z ówczesnego zarządu NBP, to właśnie prezes Skrzypek stworzył instrumenty, dzięki którym Polska uniknęła wtedy wielu kłopotów. Zmienił politykę banku centralnego, który przestał być ostatnią deską ratunku dla banków komercyjnych, a stał się ich pierwszym partnerem we wspólnym zwalczaniu zagrożeń dla stabilności polskich finansów i własnych aktywów. Z uporem walczył, by zagraniczni właściciele większości polskich banków nie transferowali zysków do swoich central czy zmniejszali własne możliwości kredytowe. Rozumiał, że kredyt stymuluje popyt i jest konieczny dla rozwoju gospodarki. Współpracował z Radą Polityki Pieniężnej, a ustalając wysokość stopy procentowej, dbał nie tylko o budżet, ale też o kredytobiorców. Rozumiał rolę banków spółdzielczych, dowartościowywał je i pomagał im. Nie był podwładnym prezesa PiS ani nawet prezydenta, potrafił przedstawić projekt utworzenia Komitetu Stabilności Finansowej i twardo bronić swoich projektów przed każdą z opcji politycznych. Nie bał się przeciwstawić pomysłom ograniczającym niezależność banku centralnego. Gdyby nie zginął, na pewno nie zgodziłby się na uruchomienie rezerw NBP w celu spłacania greckich długów. Te wszystkie działania Sławomira Skrzypka zostały docenione. Magazyn Global Finance w 2009 r. uznał go za jednego z najlepszych szefów banków centralnych na świecie. Istotnym, choć nieco pobocznym skutkiem pracy Sławomira Skrzypka pozostaną wybite za jego kadencji monety. W ten sposób pozostawał wierny swoim przekonaniom oraz oddawał hołd polskim bohaterom. Kierowany przez niego NBP uhonorował w ten sposób m.in. Ojca Świętego Jana Pawła II, ks. Jerzego Popiełuszkę, Sybiraków, Juliusza Słowackiego i poetów: Tadeusza Gajcego i Krzysztofa K. Baczyńskiego oraz Polaków, którzy ratowali Żydów podczas II wojny światowej, upamiętnił także powstanie wielkopolskie. Ostatnia moneta, której wydanie zaakceptował, była poświęcona 70. rocznicy mordu katyńskiego. Kilkadziesiąt kompletów tych monet zabrał ze sobą na pokład tupolewa, którym wraz z Prezydentem RP i pozostałymi członkami delegacji leciał do Smoleńska.