Reguły gry

La Regle du Jeu, Francja 1939

Portret obyczajowy arystokracji i burżuazji francuskiej w przededniu wojny. W podparyskiej posiadłości markiza Roberta de la Cheyniesta zbierają się goście, których zaproszono na polowanie.

Reżyseria:Jean Renoir

Czas trwania:110 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Komediodramat

Reguły gry w telewizji

  • Jean Renoir

    jako Octave

  • Nora Gregor

    jako Christine de la Cheyniest

  • Roland Toutain

    jako André Jurieux

  • Mila Parély

    jako Genevieve de Marras

  • Marcel Dalio

    jako Robert de la Cheyniest

  • Paulette Dubost

    jako Lisette

  • Carl Koch

    Scenariusz

  • Jean Renoir

    Scenariusz

  • Jean Renoir

    Reżyseria

  • Marthe Huguet

    Montaż

  • Marguerite Renoir

    Montaż

  • Jean-Paul Alphen

    Zdjęcia

Opis programu

"Reguły gry" - komediodramat francuski z 1939 roku w reżyserii Jeana Renoira już z samego tytułu daty powstania nasuwa łatwe skojarzenia z proroctwem zmian, jakie miała przynieść II wojna światowa. Jest to jednak przede wszystkim znakomity portret obyczajowy arystokracji i burżuazji francuskiej w przededniu wojny, namalowany w podparyskiej posiadłości markiza Roberta de la Cheyniest. Tamże na wielkie polowanie zaproszono całą śmietankę towarzyską. Nie zabrakło nawet kochanka żony gospodarza pariasa z niższej klasy średniej, ale za to modnej postaci - asa lotnictwa. To właśnie Andre Jurieux wykazał brak taktu i wyraził rozgoryczenie z powodu nieobecności ukochanej w chwili, gdy tłumy wiwatowały na cześć jego wyczynów. Teraz spotka Christine i innych gości, w tym Genevieve de Marras, z którą markiz do niedawna zdradzał żonę, a teraz usiłuje zerwać związek z byłą kochanką. A wszystko to pod przykrywką serdeczności, nienagannych manier i zabawy towarzyskiej. Skojarzenie z klasyczną literaturą obyczajową, utrwaleniem obrazu przemijającej epoki nie sugerowałoby dynamizmu akcji, tymczasem dzieło Renoira jest nowoczesne: zaskakuje przenoszeniem akcji z miejsca na miejsce, psuje ciepło powitań ścianą deszczu, kontrastuje elegancję salonów i delikatność manier z masakrą królików i zabijaniem pięknych bażantów. Właśnie przy tym, jak również przy motywie bogatego żydowskiego gościa salonu nietrudno o przypisanie reżyserowi zapowiedzi bliskiego zmiażdżenia tej przeszłości w trybach historii. W rankingu internetowej strony DigitalDreamDoor's na najlepszy film wszech czasów(powstałym w 2004 roku) obraz Jeana Renoira zajął 11 miejsce.