Rita z Cascii

Umbria, koniec XIV wieku. Cascia to gibelińska enklawa w regionie Guelph. Dobrobyt i niezależność miasteczka leżą w rękach kilku rodzin i ich potomków. W tej społeczności przestrzega się wyłącznie prawa honoru, któremu podlegają wszyscy bez wyjątku, a językiem komunikacji jest przemoc. Rita, piękna, odważna, młoda kobieta poznaje rycerza - Paola Manciniego. Dziewczyna zakochuje się. Pobierają się wbrew woli rodzin. Jednak sielanka małżeńska nie trwa długo. Rita odkrywa prawdziwą tożsamość męża - jest on bezwzględnym zabójcą. Momenty kryzysu przeplatają się z chwilami szczęścia. Dzięki silnej wierze i ogromnej miłości Ricie udaje się nawrócić męża ze złej drogi. Z czasem Rita i Paolo doczekali się narodzin bliźniąt. Rita żyje pełnią szczęścia - niestety, tylko do czasu: Paolo zostaje oskarżony o zdradę i zabity przez swych współobywateli. Dla Rity to straszny cios, razem z synami śpieszy do ciała zmarłego męża. Sama pierwsza przebacza zabójcom, ale synowie Paolo pragną zemsty. Rita za wszelką cenę chce zapobiec eskalacji przemocy i pomóc im pogodzić się ze stratą. Modli się gorąco do Boga, aby raczej odebrał im życie niż pozwolił splamić ręce krwią innych. Jej modlitwy zostają wysłuchane, synowie umierają. Rita uzyskała dla nich odwieczne zbawienie za ogromną cenę. Jej życie po raz kolejny legło w gruzach. Z rozpaczy chce wstąpić do zakonu. Jednak, mimo iż matka przełożona zna i kocha Ritę, nie może spełnić jej prośby: Rita nie może przyjąć ślubów zakonnych tylko z powodu rozpaczy, bez prawdziwego powołania. Rita przestaje dbać o życie doczesne i prawie umiera. Przed śmiercią ponownie słyszy głos Boga, który poleca jej zaprowadzenie pokoju w wiosce. Kobieta musi pogodzić rodzinę swego męża z rodziną jego zabójców i udaje jej się to poprzez ukazanie im, iż przebaczenie jest silniejsze od nienawiści. Teraz może wstąpić do klasztoru. Rita spędza resztę życia na kontemplacji, a w dowód miłości Bożej otrzymuje łaskę stygmatów.