Rozwydrzony kanarek. Rzecz o Konstantym Ildefonsie Gałczyńskim

Opowieść o powojennych losach Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, który po pobycie w oflagu przez krótki czas przebywał na Zachodzie - w Paryżu, Brukseli i Rzymie. Do kraju powrócił w marcu 1946 r., a jego przyjazd stał się prawdziwym świętem nie tylko dla środowisk literackich, ale i dla rzesz jego wiernych czytelników. Zamieszkał w Krakowie i ten krakowski okres był najszczęśliwszym w jego życiu. Gałczyński nawiązał tam współpracę z "Przekrojem", który pod kierownictwem Mariana Eile był prawdziwą perełką na rynku prasowym, oraz z "Tygodnikiem Powszechnym". Związał się z kabaretem satyrycznym "Siedem kotów" i założył kabaret "Zielona gęś". Atmosfera Krakowa, swoistej enklawy surrealizmu i wolności myśli w świecie narastających nacisków politycznych i coraz ostrzejszej ingerencji w swobodę artystycznej wypowiedzi, sprzyjała tworzeniu. Gałczyński pisał więc dużo, łatwo, chętnie, nie przywiązując większej wagi do swojej twórczości, nie zabiegając o publikacje. To raczej ludzie z jego otoczenia, doceniając talent autora, troszczyli się, by jego teksty ukazywały się drukiem. Po krótkim pobycie w Szczecinie poeta osiadł w 1948 r. z rodziną na stałe w Warszawie, gdzie zmarł 5 lat później. W filmie wspominają go bliscy, przyjaciele, współpracownicy i znajomi: córka Kira Gałczyńska, Ludwik Jerzy Kern - poeta współpracujący z Gałczyńskim w "Przekroju", Joanna Roniker - w latach 40. sąsiadka poety, mieszkanka kamienicy przy ulicy Krupniczej, zwanej "domem czterdziestu wieszczów", Jerzy Skarżyński - malarz i scenograf, Ryszard Matuszewski - krytyk literacki oraz Lucjan Motyka - były sekretarz PZPR, minister kultury i sąsiad Gałczyńskich w Warszawie. "Rozwydrzony kanarek" zwraca uwagę niebanalną formą plastyczną (nowoczesna animacja) i muzyczną. Specjalnie na potrzeby filmu Andrzej Perkman skomponował trzy piosenki do tekstów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego: "Ulica szarlatanów", "Przed zapaleniem choinki" i "Dorożka". Wszystkie śpiewa Anna Drozd.