Rycerz maltański XXI wieku

Zakon Maltański, założony przez błogosławionego brata Gerarda, jest najstarszym zakonem rycerskim, wywodzącym się ze wspólnoty mniszej, która w poł. XI w. utworzyła w Jerozolimie szpital i przytułek dla pielgrzymów przybywających do Ziemi Świętej w okresie krucjat. Pierwotnie tę wspólnotę rycerzy nazywano Joanitami lub Rycerzami św. Jana od imienia patrona, św. Jana Jerozolimskiego. Następne nazwy - Zakon Rodyjski, a potem Maltański brały się od terytoriów, jakimi dysponowali w swojej historii. Zakon Maltański jest suwerennym podmiotem prawa międzynarodowego. Posiada własny system prawny, rząd i sądownictwo. Ma własną flagę, godło i hymn. Od 1834 roku Zakon ma swoją stałą siedzibę w Rzymie. Prowadził i prowadzi szpitale, centra medyczne, ambulatoria, domy pomocy dla osób starszych i niepełnosprawnych, a także hospicja dla nieuleczalnie chorych. W wielu krajach maltańskie grupy wolontariuszy udzielają pierwszej pomocy, prowadzą działalność społeczną, ratowniczą i pomoc humanitarną. Na ziemiach polskich początki działalności Zakonu Świętego Jana sięgają XII wieku, tak jak w innych krajach kontynuowana jest maltańska działalność szpitalnicza. W czasie II wojny światowej szczególną rolę odegrał Szpital Maltański w Warszawie. Od dnia swego założenia 7 września 1939 r. podczas oblężenia Warszawy przez wojska niemieckie, przez 5 lat działalności szpitala leczonych tam było około 15 tysięcy rannych i chorych, w tym ponad 500 żołnierzy organizacji podziemnych. Utworzenie Fundacji Polskich Kawalerów Maltańskich "Pomoc Maltańska" umożliwia realizację historycznych zadań zakonu opieki nad chorymi i biednymi w świetle obowiązującego prawa. Fundacja włącza się także w akcje pomocy ofiarom kataklizmów. W ramach projektu "Otwarte serca - Centra Doradcze" Fundacja powołała na terenie kraju siedem Centrów Doradczych, których zadaniem jest aktywizacja zawodowa osób niepełnosprawnych.