Sakrament kapłaństwa

Kapłaństwo zostało ustanowioneprzez samego Boga w Starym Testamencie (Wj 28, 1, 41). W Nowym Testamencie założyciel Kościoła i Arcykapłan Jezus Chrystus ustanowił hierarchię, powołując Apostołów (Łk 6, 13) i powierzając im obowiązki kapłańskie (J 15, 16; 20, 21). Uprzednio przygotował ich swym przykładem i nauką, po czym udzielił im władzy i pełnomocnictw obdarzając darami Ducha Świętego (J 20, 21 - 22; Dz 1, 5; 2, 1 - 4). Apostołowie otrzymali prawo: nauczania (Mr 16, 15: Mt 28, 18 - 19), sprawowania sakramentów (Mat 28, 18 - 19; Łk 22, 19; J 20, 23) oraz kierowania Kościołem (Łk 10, 16; Mt 18, 17). Władze swą przekazywali swym następcom: biskupomi prezbiterom przez modlitwę oraz włożenie rąk - co z greckiego nazywa się "chirotonią". W ten sposób odbywało się wyświęcenie biskupa (1 Tm 4, 14; 2 Tm 1, 5), prezbitera (1 Tm 5, 22; Tt 1, 5) i diakona(Dz 6, 6). Prawo wyświęcania prezbiterów i diakonów od czasów apostolskich należało wyłącznie do biskupów. O rozumieniu sakramentu kapłaństwa w teologii prawosławnej oraz o posłudze kapłańskiej opowiedzą dwaj prawosławni teologowie - ks. Jerzy Tofiluk i ks. Henryk Paprocki.