Samotny jeździec

Twórczość Budda Boettichera oceniano krańcowo różnie. Oficjalna krytyka filmowa często lekceważąco przemilczała jego kolejne dzieła, inni, zwłaszcza recenzenci niezależni i spoza Ameryki, wyrażali się o nim entuzjastycznie. Szczególnie duże grono wielbicieli swego talentu miał Boetticher we Francji. Karierę zaczynał jako asystent reżysera, w 1944 r. nakręcił pierwszy samodzielny film pełnometrażowy, ale dopiero zrealizowany w 1956 r. "Seven Men From Now" uczynił go znanym. Od tego też filmu datuje się współpraca reżysera z Randolphem Scottem, jego ulubionym aktorem westernowym, odznaczającym się bardzo powściągliwą, niemal pozbawioną ekspresji grą. Z tego też względu westerny Boettichera uważane są za najbardziej "zewnętrzne" wśród dzieł tego gatunku: eksponują akcję za cenę psychologii, moralizatorstwa czy wzniosłych przesłań. Są to przeważnie "czyste" przygody, opowieści o silnie wyeksponowanym motywie sprawiedliwej zemsty, zbudowane częściowo na wzór alegorii, a częściowo jak partia pokera, w której wszyscy grający blefują aż do finałowego wyłożenia kart. Ben Brigade, były szeryf, który stał się łowcą głów, łapie groźnego rewolwerowca, Billy Johna, i wyrusza z nim do Santa Cruz. W trakcie jednego z postojów natrafia na dwóch przestępców, Sama Boone'a i Wida. Zainteresowani bardziej obietnicą amnestii za dostarczenie Billa niż otrzymaniem wyznaczonej za niego nagrody, towarzyszą Brigade'owi. Wkrótce przyłącza się do nich także młoda wdowa, Carrie, której mąż zginął z rąk Indian. Kiedy na drodze konwoju pojawiają się Apacze, wywiązuje się zacięta walka. Tymczasem brat Billy'ego Johna, Frank, rusza w pogoń za całą grupą i dogania ją. Dopiero wtedy okazuje się, że to nie Bill, a właśnie on jest celem szeryfa. Przed laty Frank zamordował bowiem żonę Brigade'a. Chcąc ją pomścić, były szeryf postanowił zwabić Franka i powiesić go na tym samym drzewie, na którym kiedyś znalazł zwłoki żony.