Słaba wiara

Film został zrealizowany w cyklu "Opowieści weekendowe", który był próbą penetracji świata polskiej inteligencji końca lat osiemdziesiątych. Inteligencji postawionej wobec nagłego naporu cywilizacji pieniądza i konieczności przewartościowań dotychczasowej hierarchii wartości. W odróżnieniu od wielu wcześniejszych produkcji reżysera w filmach z tego cyklu częstymi gośćmi miały być humor i ironia. Była to jedna z niewielu w polskim kinie prób ukazania problemów polskiej inteligencji po przełomie politycznym w 1989 roku. "Słaba wiara" porusza kwestię stosunku wykształconego Polaka do wiary w Boga. Bohaterami noweli są małżonkowie, których jedyne dziecko prawdopodobnie zachorowało na białaczkę. Szczegółowe badania mają potwierdzić, czy rzeczywiście tak jest. Oczekiwanie na wyniki wywołuje w rodzicach silny stres. Postawieni w sytuacji krańcowej zaczynają desperacką rozmowę na tematy fundamentalne dla kondycji ludzkiej, takie jak istnienie Boga, sens cierpienia i śmierci. Między małżonkami dochodzi do różnicy zdań. Olga oskarża Tomasza o brak wiary w Boga i cud. Tomasz nie dopuszcza zaś do siebie myśli, że jego "słaba wiara" może sprowadzić nieszczęście na syna. Film obyczajowy, 55 min, Polska 1996 Scenariusz i reżyseria: Krzysztof Zanussi Zdjęcia: Edward Kłosiński Muzyka: Wojciech Kilar Występują: Dorota Segda, Maciej Orłoś, Marek Kondrat, Stanisława Celińska, Małgorzata Pritulak, Rafał Orłoś, Cezary Żak