Tomek W.

Małe senne miasteczko. W miejscowej piekarni 12-letni Tomek bierze "na krechę" dwa bochenki chleba. Zapłaci później. Ekspedientka nie protestuje, spokojnie zapisuje w zeszycie wydany towar. Rezolutny i sympatyczny chłopiec jest znany w okolicy, często robi zakupy na kredyt, ima się różnych zajęć w pobliskich sklepach, zakładach. Tu zamiecie, tam posprząta, a jak spadnie śnieg, też będzie co odgarniać. Na brak drobnych prac za parę groszy nie może narzekać. Tomek Wojciechowski, który jest bohaterem dokumentu, na swoich wątłych ramionach dźwiga cały ciężar opieki nad rodziną. Matka nigdzie nie pracuje, bezwolnie poddaje się życiowej sytuacji, w jakiej się znalazła. Ojcu tylko czasem uda się dorobić parę groszy do skromnej renty. Babcia emerytka również niewiele wnosi do rodzinnego budżetu. W domu są jeszcze dwie starsze siostry, które - jak mówi sam bohater filmu - nie interesują się sprawami rodzinnymi, wolą spędzać czas przed telewizorem, na okrągło oglądając filmy. Siedmioletni brat jest jeszcze za mały, by pomagać w gospodarstwie, ale i na niego przyjdzie kiedyś pora. Rodzinną gromadkę uzupełniają zwierzęta: dwa psy, cztery koty, królik i świnka morska. Liczna rodzina gnieździ się w dwóch izbach, w starej zrujnowanej kamienicy bez bieżącej wody i ogrzewania. Na szczęście, rysuje się szansa na otrzymanie nowego lokum, którego odnawianiem oczywiście zajmie się głowa rodziny - dwunastolatek. Mimo młodego wieku Tomek jest bardzo zaradny i odpowiedzialny. Nie ma czasu na beztroskie dzieciństwo, przytłacza go ogrom codziennych obowiązków, które zazwyczaj w tzw. normalnych rodzinach spędzają sen z powiek tylko dorosłym. Ale mimo szarej, smutnej rzeczywistości, jaka go otacza, chłopiec optymistycznie podchodzi do życia, nigdy się nie skarży, nie użala nad swym marnym losem. Wręcz przeciwnie - jest pogodny, wesoły, zawsze miło porozmawia. Tomek jest bardzo związany z rodziną, czuje się za nią odpowiedzialny. Wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, zastępuje dorosłych w ich obowiązkach.