Tu zaszła zmiana

Scenariusz tego spektaklu został oparty na fragmentach prozy Marii Dąbrowskiej. Są to trzy odsłony przedstawiające trzy momenty z historii Polski widziane z okien pokoju, w którym pisarka zwykła pracować. Wrzesień 1939 roku. W ogrodzie stanął oddział kawalerii. Z werandy wyszła starsza pani, podawała ułanom pomidory z koszyka. Potem kawaleria się wyniosła, przyszli nowi żołnierze. Wycięli kilka drzew, ustawili w ogródku baterię dział polowych. Wkrótce oni też odeszli, umilkł huk pocisków. "Cicha siedziba powoli goiła rany". Jeszcze parokrotnie wychodziła z wojennych przygód, lecz znów - "Tu zaszła zmiana w scenach mojego widzenia". Sierpień 1944 roku, powstanie. Pod oknem stanęła barykada, w ogrodzie kręcili się chłopcy w czarnych beretach, kombinezonach i biało-czerwonych opaskach. Starsza pani zeszła ze stopni werandy, rozdając powstańcom pomidory z koszyka. We wrześniu pojawiła się w ogródku pierwsza mogiła, potem następne. Oplecione dzikim winem domki jeszcze stały, gdy ludzie opuszczali swoje miasto. "Tu zaszła zmiana w scenach mojego widzenia". Rok 1945. Nie ma już śladu zabudowań. Trzy kamieniczki, zeszłowieczne pamiątki, strawił ogień w czasie okrutnej zimy, gdy nieprzyjaciel systematycznie podpalał miasto, ustokrotniając szkody wyrządzone w okresie powstania. W pierwszych dniach lutego, stojąc w oknie swego pokoju w zaspie papierów, książek i śniegu, pisarka spogląda na ogródek - cmentarz. "Tu zaszła zmiana..." Nie tylko w zewnętrznej scenerii widoku za oknem.