Urok Szanghaju

Film Fernanda Trueby powstał w oparciu o powieść Juana Marsé, znanego hiszpańskiego pisarza. Obaj artyści wspólnie napisali scenariusz, odnajdując temat, który ich frapował - rzeczywistość lat 40., czas panowania generała Franco. Jest rok 1948. Dani jest 14-letnim chłopakiem mieszkającym w Barcelonie, marzącym o karierze wielkiego artysty. Niebawem poznaje charyzmatycznego, starzejącego się Kapitana Blaya, którym ma się opiekować. Znajomość przeradza się w przyjaźń, a Dani uważa staruszka za swojego mentora. Wkrótce chłopiec spotyka młodziutką dziewczynę Susannę, która budzi w nim pierwsze, nieśmiałe uczucia. Dwójka młodych bohaterów zaczyna tworzyć swój własny, wyimaginowany świat, zabudowując go postaciami tajnych agentów, międzynarodowych szpiegów, urodziwych femme fatale. Ich fantazja, stymulowana klasycznymi czarno-białymi filmami i czytanymi namiętnie komiksami, rozgrywa się w Szanghaju. Obraz Trueby funkcjonuje pełnoprawnie na dwóch poziomach narracji: na poziomie rzeczywistości Hiszpanii okresu powojennego, oddaniu nudnej, szarej codzienności oraz na poziomie dziecięcych imaginacji, zaludniającej ekranowy świat postaciami niemalże fantastycznymi. Jak przyznawał sam Juan Marsé, możliwość oglądania filmów w tym czasie była wybawieniem, oknem na inny świat, czynnikiem kształtującym wyobraźnię. Nostalgia za starym kinem, widoczna w Uroku Szanghaju jest podkreślona użyciem różnych kluczy wizualnych. Barcelona jest kolorowa, Szanghaj kreowany wyobraźnią głównych bohaterów jest czarno-biały. Uderza dbałość w oddaniu realiów historycznych, pieczołowitość scenograficzna oraz efektowne kostiumy (nagrodzone statuetką Goya). Kolejny raz Trueba znakomicie prowadzi młodych aktorów, a prawdziwą ozdobą ekranu jest Ariadna Gil. Film zdobył trzy statuetki Goya.