Urwany wiersz. Zuzanna Ginczanka 1917-1944

Dokument opowiada wstrząsającą i mało znaną historię polskiej poetki Zuzanny Ginczanki, której życie przypadło na burzliwą I połowę XX wieku. Nad wiek utalentowana, gwiazda warszawskich kręgów literackich lat 30. ubiegłego wieku, ofiara nazistowskich działań Zuzanna Ginczanka jest uznawana za kultową postać współczesnej polskiej kultury. Posługując się oryginalnymi i nigdy wcześniej niepublikowanymi materiałami, dokument opowiada o początkach młodej żydowskiej poetki, której życie przypadło na burzliwą I połowę XX wieku. CZĘŚĆ PIERWSZA (1917 1935). Opowieść o narodzinach Ginczanki w rodzinie żydowskich emigrantów, ucieczce z Kijowa, dzieciństwie spędzonym w małym prowincjonalnym miasteczku oraz o debiucie literackim czternastoletniej wówczas Zuzanny. Tło dla historii Ginczanki stanowią wydarzenia historyczne od wybuchu rewolucji bolszewickiej po narodziny nazizmu. Ta część dokumentu przedstawia także historię Polski międzywojennej: odzyskanie niepodległości, ustanawianie nowych granic państwa, prowadzenie polityki neutralności w stosunkach międzynarodowych. CZĘŚĆ DRUGA (1935 1939) Ginczanka przeprowadza się do Warszawy, gdzie szybko zostaje królową warszawskiej cyganerii artystycznej. Są to lata jej pierwszych sukcesów literackich, jej wiersze zostają opublikowane przez jednego z najlepszych wydawców przedwojennej Warszawy, a ona sama pisze dla prestiżowego pisma satyrycznego. W tym okresie Ginczanka zaprzyjaźnia się z najważniejszymi postaciami kultury, jak Julian Tuwim czy Witold Gombrowicz, chociaż w ich oczach na zawsze pozostanie cudzoziemką. Dokument przywołuje uderzający do głowy artystyczny ferwor tamtych czasów, przedstawia także narodziny antysemityzmu i dochodzenie do władzy niemieckich nazistów. CZĘŚĆ TRZECIA (1939 1944) Rozpoczyna się od pospiesznego wyjazdu Ginczanki do Lwowa, gdzie schronienia szukało wówczas wielu członków polskich elit intelektualnych. Trafiła tam do aresztu, po tym jak dozorca budynku, w którym mieszkała, doniósł na nią do gestapo. Jednakże udało jej się uciec w niewyjaśnionych okolicznościach, a nazwisko donosiciela uwieczniła w jednym ze swoich wierszy. Po tym zdarzeniu rozpoczął się okres ucieczek, desperacka próba ujścia z życiem. W wieku 27 lat Ginczanka trafiła jednak do krakowskiego więzienia, gdzie była bita i torturowana. Zmarła w maju 1944 roku na kilka dni przed wyzwoleniem Polski. Tłem dla wojennych losów Ginczanki jest historia eksterminacji Żydów w nazistowskich obozach koncentracyjnych. Dokument przedstawia wstrząsającą i mało znaną historię. Wykorzystanie autentycznych i wcześniej niepublikowanych zdjęć, archiwalnych materiałów filmowych, wywiadów z naocznymi świadkami, a także wspomnień znajomych Ginczanki z dzieciństwa sprawiło, że opowieść o tragicznym losie jednostki uwikłanej w dramatyczne wydarzenia I połowy XX wieku zyskała szczególnie emocjonalny charakter. Dokument jest wzbogacony o rozmowy z badaczami biografii i twórczości Ginczanki, którzy pomagają widzom pojąć znaczenie twórczości poetki, jak i burzliwych czasów, w których przyszło jej żyć.