W poszukiwaniu Białego Anioła

Grzegorz Peradze w młodym wieku wstąpił do seminarium duchownego, po ukończeniu którego otrzymał prawo do studiowania we wszystkich akademiach teologicznych w Rosji. W latach 1919-1921 Peradze musiał przerwać studia, aby odbyć służbę wojskową w Gori, Borżomi i Achałciche. W 1932 na wezwanie gruzińskich emigrantów wyjechał do Paryża i tam po przyjęciu święceń kapłańskich zajął się działalnością duszpasterską. Ta decyzja na zawsze zamknęła mu drogę powrotną do ojczyzny. W 1933 odpowiedział na propozycję złożoną przez polskiego metropolitę Dionizego (Waledyńskiego) i podjął pracę w Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego. W ciągu kolejnych lat Grzegorz Peradze odbył wiele podróży naukowych m.in. do: Ziemi Świętej, Syrii, Grecji, Bułgarii, Rumunii, Austrii, Włoch. Nawet w pierwszych latach wojny nie zrezygnował z badań. W sumie stał się autorem ponad siedemdziesięciu prac naukowych. 5 maja 1942 został aresztowany przez gestapo i zesłany do obozu w Oświęcimiu. Prawdopodobnie przyczyną aresztowania był donos, informujący o pomocy okazywanej przez Peradze Żydom i jego współpracy z polskim podziemiem. Ksiądz zginął w obozie 6 grudnia 1942. Według naocznego świadka dobrowolnie zgłosił się na śmierć za innych więźniów. Ustawiono go boso na śniegu, szczuto psami, po czym polano benzyną i podpalono. Nie udało się ustalić, co stało się z jego ciałem. Grzegorz Peradze pośmiertnie został podniesiony do godności archimandryty przez patriarchat ekumeniczny, zaś 19 września 1995 został kanonizowany przez Gruzińską Cerkiew Prawosławną. Film opowiada o życiu świętego i jego pracy na rzecz Gruzinów i Polaków.