Widzę, widzę

W położonym na uboczu domu mieszka matka z dwójką dziewięcioletnich synów. Kobieta przeszła niedawno operację plastyczną. Jej nietypowe zachowanie zaczyna wzbudzać podejrzenia chłopców. Lukas i Elias są dziewięcioletnimi bliźniakami. Chłopcy mieszkają wraz z matką w położonym na odludziu domu. Kobieta przechodzi właśnie proces rekonwalescencji po operacji plastycznej. Jej opuchnięta twarz pokryta jest licznymi bandażami, a ona sama wymaga ciszy i spokoju, co szybko zaczyna męczyć jej synów. Narastają konflikty, a chłopcy zaczynają się zastanawiać, czy pod bandażami nie ukrywa się przypadkiem inna osoba. Obsypany nagrodami, trzymający w napięciu horror jest doskonałym przykładem ambitnego kina gatunkowego, które przeraża nie tylko w trakcie seansu, ale i zostaje z widzem na dłużej. Austriacki obraz, wyprodukowany przez głośnego reżysera Ulricha Seidla (trylogia Raj), zapada w pamięć za sprawą oryginalnej fabuły i sugestywnego klimatu. Budzącą dreszcze historię śledzi się z narastającym uczuciem niepokoju i lęku. W role bliźniaków wcielili się Elias Schwarz i Lukas Schwarz, którzy za swoje kreacje otrzymali nominację do nagrody Saturna. Ich matkę gra Susanne Wuest (serial Carlos). Na szczególną uwagę zasługują zdjęcia autorstwa Martina Gschlachta (Lourdes, Ściana), który odebrał za nie Europejską Nagrodę Filmową. Obraz wyreżyserowali debiutanci Veronika Franz oraz Severin Fiala, twórcy dokumentu Kern. Widzę, widzę zdobyło, między innymi, przyznawaną przez Międzynarodową Federację Krytyków Filmowych nagrodę FIPRESCI.