Więcej czadu!
Pump up the Volume, USA 1990
Mark, uczeń liceum, prowadzi piracką stację radiową. Jego audycje wprawiają w ekstazę koleżanki i kolegów, a rodziców i nauczycieli w gniew. Ci ostatni wszczynają obławę na nieokrzesanego radiowca.
Reżyseria:Allan Moyle
Czas trwania:125 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Film obyczajowy
Więcej czadu! w telewizji
Christian Slater
jako Mark
Samantha Mathis
jako Nora
Annie Ross
jako pani Creswood
Scott Paulin
jako pan Hunter
Ellen Greene
jako Jan Emerson
Ahmet Zappa
jako Jamie
Allan Moyle
Scenariusz
Allan Moyle
Reżyseria
Janice Hampton
Montaż
Larry Bock
Montaż
Walt Lloyd
Zdjęcia
Cliff Martinez
Muzyka
Opis programu
Mark Hunter jest typowym, nieco zakompleksionym, zbuntowanym i rozczarowanym życiem nastolatkiem. Z rodzinnego Nowego Jorku, Mark przenosi się wraz z rodzicami do małego miasteczka w Arizonie, gdzie jego ojciec, Brian (Scott Paulin), dostaje posadę kierownika jednej z najznamienitszych szkół średnich w całym stanie. Mark nie potrafi znaleźć sobie miejsca w nowej szkole, ani nawiązać kontaktów towarzyskich z rówieśnikami. Żeby wyładować swój młodzieńczy gniew i dać upust zbuntowanej naturze, Mark zakłada jednoosobową piracką stację radiową, gdzie jako DJ Harry wygłasza w eterze gorące tyrady. Harry, alter ego małomównego i układnego Marka, jest jego całkowitym przeciwieństwem. I to właśnie tajemniczy DJ staje się rzecznikiem miejscowej młodzieży. To on głośno wyraża skrywane przez nastolatków lęki, frustracje i złość, piętnując tym samym obłudę i krótkowzroczność dorosłych. Harry przekonuje swoich słuchaczy, że każdy z nich ma prawo głośno wyrażać swoje niezadowolenie, przypomina im również, że ich obowiązkiem jest przeciwstawienie się niesprawiedliwości i kłamstwu. Nauczycielom i rodzicom nie podoba się piracka działalność tajemniczego radiowca. Prawdziwa nagonka na Harry'ego zaczyna się jednak dopiero po samobójstwie młodego słuchacza, poprzedzonym burzliwą rozmową z Harrym na antenie. Winą za tę tragedię media obarczają zbuntowanego DJ'a. Mark może na szczęście liczyć na wsparcie przyjaciół, przede wszystkim zakochanej w nim Nory. *** Film Allana Moyle'a opowiada o potrzebie głośnego wyrażania własnych emocji - gniewu, buntu, niezadowolenia, rozczarowania. Obraz pojawił się na ekranach w 1990 i, jak twierdzą niektórzy, podsumowywał dekadę indywidualizmu, a rozpoczynał dziesięciolecie kolektywizmu. Ukazane przez Moyle'a nastroje współczesnego pokolenia, stagnacja oraz niechęć do angażowania się w wywrotowe przedsięwzięcia stały się głównym tematem filmu. W swoim przesłaniu film dołącza się do głosów twierdzących, iż młodzież jest przyszłością i nadzieją ludzkości oraz, że w każdym z nas drzemie natura przywódcy.