Wielki dąb

Rok 1943. Wojna zmusza rodzinę Burattich: Vincenzio, Marię oraz trójkę ich dzieci - Paulo, Guiliano i Mimmi - do opuszczenia Rzymu i przeprowadzki na farmę w Lazio, należącą do ojca Vincenzio. Vincenzio jest lekarzem i codziennie dojeżdża do stolicy, gdzie po pracy w szpitalu drukuje antyfaszystowskie ulotki; wuj działa w ruchu oporu, a dziadek dostarcza jedzenie do klasztoru, w którym ukrywają się uciekinierzy. Historia rodziny opowiadana jest z perspektywy najstarszego syna, siedmioletniego Paulo, nieświadomego okrucieństw wojny, który wraz z rodzeństwem cieszy się dzieciństwem spędzanym na wsi. Czas upływa im na nauce, zabawach z dziadkiem i nowymi kolegami, wędrówkach po okolicznych polach, podglądaniu pokojówki w ramionach żołnierza. Niestety, gdy dzieci odkryją zaskakującą tajemnicę dotyczącą ich ukochanego dziadka, okrutna rzeczywistość brutalnie wedrze się również w ich życie.