Wojna z dopingiem

Największą nagrodą dla sportowca, który całe życie podporządkowuje treningowi, jest olimpijskie złoto. W niektórych dyscyplinach sportowa sława wiąże się z wielkim bogactwem, dlatego presja na ustanawianie rekordów jest ogromna, a to stwarza warunki do rozwoju przemysłu nielegalnego dopingu, który jest dziś największym wrogiem sportu. Sterydy, narkotyki, transfuzje krwi i doping genetyczny zostały zakazane przez władze sportowe. Niektórzy zawodnicy lekceważą jednak ryzyko fizjologiczne i psychiczne, ponieważ chcą spełnić swoje marzenia. Zagrożeni są zwłaszcza najmłodsi sportowcy, którzy chcą szybko dorównać idolom z telewizyjnych reklam. Wszyscy wiedzą, co im grozi. Znają przepisy. Opinia publiczna i media piętnują oszustów, zresztą sami sportowcy są w większości za uczciwą rywalizacją. Sito kontroli jest gęste, ryzyko wpadki wysokie, a medale i tytuły zdobyte dzięki nielegalnemu wspomaganiu przynoszą hańbę każdemu oszustowi, jednak wielu zawodników liczy, że się uda. Szkodzą w ten sposób nie tylko sobie, ale i pięknej idei sportowej, a zwłaszcza jej najwspanialszej emanacji, jaką są igrzyska olimpijskie. Co cztery lata olimpijska rodzina robi więc wszystko, żeby uniknąć błędów przeszłości. Jakie są kulisy współczesnego sportu? Jak naprawdę wygląda wojna o jego czystość? Jak głęboko sięgają korzenie afer dopingowych i korupcyjnych? Autorzy filmu zapytali o to sportowców, ekspertów, polityków oraz profesora Arne Ljungqista, który od czterdziestu lat walczy z dopingiem. Przed kamerą ujawnia on nieznane fakty dotyczące m.in. skandalu sprintera Bena Johnsona i firmy BALCO. W filmie wypowiada się także lord Sebastian Coe, szef Komitetu Organizacyjnego Igrzysk Olimpijskich Londyn 2012. Ten niegdyś wspaniały biegacz, rekordzista świata, który zdobył dla Wielkiej Brytanii wiele medali, uważa, że sport powinien być otwarty, dostępny, uczciwy i oparty na autorytecie zawodników i władz. Jeśli tego nie osiągniemy, stracimy to, co w sporcie najważniejsze: zaufanie kibiców, którzy opuszczą stadiony.