Wszyscy święci z Łyczakowa

Wejście 1. Cmentarz Mauzoleum Orląt Lwowskich Pamięć o zmarłych to cecha Polaków, którzy we Wszystkich Świętych i w Dzień Zaduszny odwiedzają groby swoich bliskich i wspominają tych, którzy odeszli z tego świata. W te dni obdarzamy serdeczną pamięcią nie tylko naszych zmarłych bliskich, ale również wielkich Polaków, bohaterów, luminarzy kultury, sztuki, żołnierzy. "Wszyscy święci z Łyczkowa" to specjalne wejścia antenowe w TVP 1 przybliżające widzom historię tej narodowej nekropolii, sylwetki zasłużonych zmarłych, którzy spoczęli na tym cmentarzu oraz narodowe sanktuarium Orląt Lwowskich, bohaterów, którzy polegli w walce o wolność ojczyzny z sowieckim i niemieckim najeźdźcą (1921 i 1939 roku.). Słowo wstępne: J. E ks. abp. Mieczysław Mokrzycki, metropolia lwowski Prowadzenie: Anna Popek i Jan Pospieszalski Wiersze czyta Tadeusz Chudecki "Dla Ciebie, Polsko, trud i czyny moje I ran ofiarny zlew, Przyszłych pokoleń dla Ciebie przeboje!" Tak brzmi poległych zew! Cmentarz Obrońców Lwowa jest nazywany Cmentarzem Orląt Lwowskich, ponieważ spośród pochowanych tu 3 tys. żołnierzy większość to uczniowie, młodzież gimnazjalna i studenci, którzy brali udział w walkach o Lwów w latach 1918 - 1920 i później. Kiedy był otwierany w 1936 roku, nikt nie przypuszczał, że już wkrótce, bo 1939 roku znowu zapełni się mogiłami. Mieszkańcy Lwowa nazywają go Campo Santo, czyli Święty Obóz. Komuniści chcieli wymazać to narodowe mauzoleum z pamięci Polaków. Przez lata cmentarz był zaniedbywany, rujnowany w końcu zamieniony na wysypisko śmieci. Na Cmentarzu Obrońców Lwowa pochowany został gen. Tadeusz Rozwadowski. Gen. broni, pierwszy szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Jeden z najbardziej zasłużonych w wojnie ruskiej i bolszewickiej. Urodzony w roku 1866 w Małopolsce Wschodniej, w rodzinie ziemiańskiej, w której przedtem wielu członków służyło w wojsku, już jako oficer sztabowy armii austriackiej odznaczał się niezwykłymi zdolnościami i wykształceniem wojskowym. Podczas wojny uzyskał order Marii Teresy, a więc najwyższe austriackie odznaczenie wojenne. Od 22 listopada 1918 do 19 marca 1919 roku, tj. do swego wyjazdu na kongres pokojowy w Wersalu, był dowódcą "Nacz. Kom. Wschód" w wojnie polsko - ruskiej. Później, podczas kompanii rosyjskiej, był szefem Sztabu Generalnego, gen. inspektorem kawalerii i jednym z najbardziej twórczych współpracowników Naczelnego Wodza. Zmarł w roku 1928.