Z twardej gliny zbudowane

Drobna, zgrabna, ładna, łagodna - powie każdy kto na drodze zobaczy Iwonę. Ambitna, silna, czasem okrutna - powie ten, kto zobaczy ją na ringu. Jedna z tysięcy olkuskich piwnic. Zimna, szara i obskurna. Uderzenia słychać już na parterze - rytmiczne, mocne, przerywane oddechem Duży czerwony worek treningowy rzuca się kolorem w oczy, podobnie jak rękawice na drobnych dłoniach dziewczyny. Uderza ile sił, a pot płynie po twarzy. Ogromny wysiłek. Waga - pięćdziesiąt kilka kilogramów, wzrost - nieco ponad sto sześćdziesiąt centymetrów. Przypomina raczej modelkę niż bokserkę. Ale to nie jest aranżowana sesja zdjęciowa - to jeden z wielu takich treningów. W piwnicy Iwona z workiem boksuje kilka godzin dziennie. Ale boksuje się nie tylko z nim. Także z życiem. W drzwiach piwnicy, na małym krzesełku siedzi jej matka. Sekunduje z zegarkiem w ręku. Blada, trochę pokurczona, widać doświadczona życiem. Ojciec zostawił je kilka lat temu. Decyzję podjął zaraz po tym, gdy usłyszał diagnozę: stwardnienie rozsiane. Zostawił chorą żonę i czwórkę dzieci. Wcześniej poniżał i bił. Opiekunką, przyjaciółką, a czasem i lekarką została Iwona. Sprząta, gotuje, a potem schodzi do piwnicy. Nie raz słyszała: upór zaprowadzi Cię daleko. I zaprowadził na najwyższe podium. Iwona jest mistrzynią Polski juniorów w swojej kategorii wagowej. Doszła do tego dzięki sobie i matce. Wspierają się nawzajem. W radości i smutku. W piwnicy. W dodatku nie swojej. Pożyczyła ją sąsiadka wzruszona ich losem. Danuta - matka Iwony - jest nauczycielem, trenerem, sędzią. A wszystko na tych kilku szarych, zimnych metrach. Mistrzyni Polski ćwiczy tu bo nie stać jej na dojazdy na treningi. Kilka złotych to zbyt wiele. Szesnastolatka nie zarabia - jej praca to piwnica i dom. To historia kobiet, które walczą: o medale i o siebie. Walczą jak lwice, a motywacją są właśnie one. Historia więzi, które próbują przezwyciężyć chorobę i ludzkie siły. Historia o tych z twardej gliny zbudowanych.