Ziemia

Artystycznymi inspiracjami dla filmu stały się dzieła fotograficzne "Genesis" i "Robotnicy" brazylijskiego fotografa Sebastiao Salgado, a także film "Śmierć człowieka pracy" Michaela Glawoggera. Trafiają do ostatnich miejsc, gdzie nieskażona przyroda czy człowiek pracy istnieją, mówiąc przez to, że pewna epoka odchodzi. Pokazują te miejsca w sposób wizualnie wysublimowany - poezją, nie prozą. Nie dosłowność dokumentalna, lecz artystyczna perspektywa dają moc i energię ich przekazowi. Tak też jest w filmie "Ziemia" - twórcy pokazują świat, którego już nie ma (i nigdy nie było w tak wyidealizowanej formie) - po to, by wzbudzić refleksję nad współczesnością, nad naszym stosunkiem do ziemi, do pracy oraz do muzyki, która może nam towarzyszyć w codzienności nie jako rozrywka, lecz jako nierozerwalna część życia. Podobnie jak w przytoczonych dziełach, również ten film zakłada wysoką wartość artystyczną - całość audiowizualna tworzy dzieło oddziałujące nie tylko poprzez temat, ale przede wszystkim przez formę. Chodzi o pokazanie szczególnego stosunku do ziemi i pracy. Rolnictwo obecnie znajduje się w stanie przejściowym, powoli staje się biznesem: produkcją żywności. Wciąż jednak da się odnaleźć stare postawy w stosunku do ziemi, które oprócz ciężkiej i żmudnej pracy wymagają szczególnej duchowości, gdzie człowiek jest częścią przyrody, podobnie jego głos. Właśnie z tego podejścia zrodziła się tradycyjna muzyka wiejska. Chodzi tu o uczucia, które ziemia wzbudza, i które się do niej czuje.