Zniewolony teatr

Film poświęcony trudnym losom i dramatycznym wyborom aktorów w czasie wojny - czy decydować się na dalsze uprawianie zawodu, na występy w teatrach prowadzących jawną działalność i otwieranych za zgodą władz okupacyjnych, a więc godzić się na swoistą współpracę z wrogiem, czy też zaniechać aktorskiej profesji, zmienić zawód? Autorka filmu przedstawia postawy aktorów w Generalnej Guberni, przede wszystkim artystów warszawskich: jak reagowali na dyrektywy Państwa Podziemnego i uchwałę ZASP-u - Tajnej Rady Teatralnej zakazującą swoim członkom współpracy z teatrami jawnymi. Przypomina, że aktorzy znaleźli się w znacznie trudniejszej sytuacji niż przedstawiciele innych profesji - zabroniono im bowiem całkowicie wykonywania zawodu, a wielu z nich nie wyobrażało sobie innej pracy i do innej często się nie nadawało. "Zniewolony teatr" zawiera charakterystykę scen teatralnych działających w okupowanej Warszawie, przypomina ich repertuar, publiczność odwiedzającą teatry jawne (mimo ówczesnego hasła:,, tylko świnie siedzą w kinie, co bogatsze - to w teatrze" frekwencja w teatrach jawnych wynosiła aż 85%). Opowiada też o tym, że dla wielu aktorów w tamtych czasach alternatywą dla występów w teatrach jawnych były kawiarnie prowadzone przez aktorów. Mówi wreszcie o powojennych konsekwencjach grania na scenach w czasie wojny, czyli o komisjach weryfikacyjnych, które w nowych, jakże odmiennych warunkach decydowały o dopuszczeniu do wykonywania zawodu. W filmie czasy okupacji wspominają: Zofia Wilczyńska, Nina Andrycz, Izabela Wilczyńska-Szalawska, Maria Burska-Przybora, Danuta Michałowska, Krystyna Feldman, Renata Kossobudzka, Kazimierz Janus, Gustaw Holoubek, Marian Cebulski, Erwin Axer i prof. Bogdan Korzeniewski. Historycy teatru: prof. Edward Krasiński i dr Henryk Izydor Rogacki analizują dylematy i podziały w środowisku teatralnym tamtego okresu. Narratorem całości jest Krzysztof Kolberger.