13. piętro

Miller, Tia Texada. Josef Rusnak to urodzony w Tadżykistanie reżyser i scenarzysta, znany także z produkcji telewizyjnych. 13. piętro jest chyba najbardziej znanym jego filmem, zrealizowanym na podstawie książki Daniela F. Galouye'a. Luksusowy wieżowiec w Los Angeles. To tutaj, na 13 piętrze, mieści się siedziba firmy zajmującej się zaawansowanymi programami komputerowymi. Jej szefem i mózgiem, który wyznacza nowe trendy w programowaniu jest doświadczony Hannon Fuller. Zespół pod jego przewodnictwem prowadzi przełomowe badania nad rzeczywistością wirtualną. Fuller i jego ludzie generują komputerowo alternatywną rzeczywistość osadzoną w realiach 1937 roku. Fuller, mimo fazy testowej, coraz częściej wchodzi do systemu, przenosząc się do lat 30. Niebawem okazuje się, że te działania będą miały straszne skutki. Fuller zostaje zamordowany z ręki nieznanego sprawcy. Najbliższy współpracownik Hannona, Douglas Hall, postanawia wyjaśnić przyczynę tajemniczej zbrodni. Idąc za wskazówką Fullera, wchodzi w komputerową rzeczywistość, aby odnaleźć rozwiązanie zagadki. Od tego momentu dla Douglasa nic nie będzie już takie samo jak wcześniej. Włącznie z jego tożsamością. 13. piętro Josefa Rusnaka to rasowy thriller s.f. mocno odbiegający od typowych produkcji tego typu. Twórcy nie ścigają się w ilości i spektakularności efektów specjalnych, lecz starają się przyciągnąć widza intrygującą fabułą oraz mozaikową strukturą narracji. Jednocześnie wprowadzają motywy rodem z filmu kryminalnego oraz sugestywny wątek miłosny. Obraz Rusnaka to film nastoju. Wykreowany, nasycony sepią świat Los Angeles końca lat 30. skonfrontowany zostaje z teraźniejszością. Bohaterowie przenikają do przeszłości, która okazuje się nie tylko programem komputerowym, ale także przestrzenią rzutującą na realną rzeczywistość. Twórcy stawiają ważkie pytania. Czy świat, w którym żyjemy jest realny? Czy technologia może przejąć kontrolę nad naszym życiem? Czym tak naprawdę jest czas i przestrzeń? Odpowiedzi na te pytania nie są jednoznaczne. Świat jako symulacja to pomysł często wykorzystywany we współczesnym kinie, wystarczy przypomnieć Matrixa, Tron czy Mroczne miasto. Jednak Rusnakowi udało się połączyć komercyjny, wciągający z każdą minutą bardziej obraz futurystyczny z inteligentną opowieścią o wyzwaniach nowoczesności. Opowieścią przedstawioną w wyrafinowany formalnie sposób.