Armia Polska we Francji

Po kampanii wrześniowej na ziemi francuskiej odtworzono Wojsko Polskie pod dowództwem gen. Władysława Sikorskiego. Po kampanii wrześniowej pierwsza polska jednostka wojsk lądowych weszła do walki w Norwegii w maju 1940 roku. Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich zapisała chlubną kartę bojową w bitwie o Narvik. W maju na front zostały skierowane także dwie polskie dywizje: 1. Dywizji Grenadierów i 2. Dywizja Strzelców Pieszych. 1. Dywizja Grenadierów broniła pozycji nad kanałem Marna Ren. Polacy toczyli zacięte walki w rejonie Lagarde, a później w lasach w pobliżu miejscowości Baccarat. 21 czerwca na skutek przewagi wroga i kapitulacji jednostek francuskich 1. Dywizja Grenadierów została rozwiązana. W działaniach bojowych wzięła udział również 2. Dywizja Strzelców Pieszych gen. Prugar - Ketlinga. Swój pierwszy bój dywizja stoczyła o miejscowość Montbeliard. Prowadząc walki w rejonie rzeki Doubs, polska dywizja umożliwiła odwrót oddziałów francuskiego XLV Korpusu ku granicy szwajcarskiej. W czerwcu na front w Szampanii została skierowana 10. Brygada Kawalerii Pancernej pod Champaubert.