Biały aligator

Thriller, 90 min, USA/Francja 1996 Reżyseria: Kevin Spacey Scenariusz: Christian Forte Zdjęcia: Mark Plummer Muzyka: Michael Brook Aktorzy: . Matt Dillon, Faye Dunaway, Gary Sinise, William Fichtner, Viggo Mortensen, John Spencer, Skeet Ulrich, Frankie Faison, Joe Mantegna i inni Debiut reżyserski popularnego aktora Kevina Spaceya ("Szkoła Buddy'ego", "Glengarry Glen Ross", "Siedem", "Podejrzani" - Oscar za rolę drugoplanową), jednego z bohaterów gali Oscarowej 2000 roku, gdzie otrzymał nagrodę Amerykańskiej Akademii Filmowej za najlepszą rolę męską w filmie "American Beauty". Jego "Białego aligatora" prezentowano m.in. na festiwalach w Deauville i Toronto. Reżyser zadbał o oryginalny tytuł swego pierwszego dzieła (odnoszący się do bilardowej zagrywki, w której gracz specjalnie "psuje" uderzenie, aby później tym łatwiej pokonać przeciwnika), ale w scenariuszu (autorstwa również debiutanta, 25 - letniego Christiana Forte) pojawiają się wątki znane już wcześniej z innych filmów: "Pieskiego popołudnia" czy francuskiego "Napadu". Nowy Orlean. Trzej złodzieje: Milo, jego młodszy brat Dova i Law w trakcie napadu niechcący uruchamiają alarm i muszą uciekać, porzucając łup. W trakcie ucieczki zabijają trzech agentów FBI, a Milo zostaje ciężko ranny. Bandyci ukrywają się w znajdującym się w suterenie barze o znamiennej nazwie "Dino's Last Chance Bar". Biorą jako zakładników właściciela baru, kelnerkę Janet, jej syna Danny'ego, stałego bywalca lokalu i przypadkowego klienta. Niebawem policja i FBI otaczają bar. Złodzieje są przekonani, że to na nich urządzono obławę, podczas gdy naprawdę cała akcja jest skierowana przeciwko Guy Foucardowi, znanemu handlarzowi broni, który wymknął się stróżom prawa i - wedle otrzymanej przez FBI informacji - miał się schronić właśnie w knajpce Dina. To on okazuje się owym przypadkowym klientem. Właściciel próbuje pozbyć się agresorów za pomocą wyciągniętej z ukrycia broni, ale Law nie daje mu szans i kładzie go trupem. Sytuacja staje się coraz bardziej napięta. Policyjny negocjator, Browning, próbuje nakłonić przestępców, aby poddali się bez walki, ale oni nie są zgodni co do dalszego postępowania. Gorączkowo szukają sposobu wydostania się z pułapki. Guy Foucard gotów jest pertraktować z policją. Nieprzytomny dotąd Milo odzyskuje świadomość i dochodzi do wniosku, że skoro w tym miejscu bar działał już w czasach prohibicji, to musi mieć drugie, tajne wyjście. Wyjście faktycznie istnieje, ale nie wiadomo, czy jego również nie obstawiła policja. Guy proponuje mimowolnym współtowarzyszom inne rozwiązanie: poinformują policję, że zgadzają się na wypuszczenie zakładników i zamiast nich sami opuszczą bar. Dova i Law przystają na taki pomysł, ale dla pewności chcą wcześniej zastrzelić zakładników. Milo nie zgadza się jednak na rozlew krwi. Nie wierząc, że wyliże się z ran, gotów jest się poddać. Targi między bandytami się przedłużają, a tymczasem policja przystępuje do ostatecznego ataku na knajpę Dina.