Bolesław Miciński

Film przypomina postać Bolesława Micińskiego - eseisty i prozaika - którego twórczość, wysoko oceniana przez intelektualistów i krytyków, jest niemal zupełnie nieznana szerszemu gronu odbiorców. Bratanek pisarza Tadeusza Micińskiego urodził się w 1911 roku w rodzinie ziemiańskiej. Dzieciństwo spędził początkowo na Podolu, potem w Bydgoszczy i Warszawie. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim - historię sztuki i filozofię. Już w czasie studiów, w 1932 roku, zaczął współpracę z działem recenzji literackich i teatralnych czasopisma "Zet". W 1935 roku związał się z tygodnikiem "Prosto z mostu", a jednocześnie pisywał do "Pionu", "Ateneum" i "Verbum". W 1937 roku zakończył studia filozoficzne napisaną pod kierunkiem Władysława Tatarkiewicza pracą magisterską o deformacji rzeczywistości w dziele literackim. W tym samym roku wyjechał na stypendium do Francji, by przygotować się do pracy doktorskiej. Miał ją poświęcić francuskiemu hegliście Wiktorowi Cousinoy. Ostatecznie jednak napisał o nim świetny esej "Dyliżans filozoficzny". Po powrocie do kraju Bolesław Miciński zerwał współpracę z "Prosto z mostu", objął stanowisko kierownika działu prozy w Polskim Radiu, uczył też filozofii w warszawskich gimnazjach. Wkrótce został asystentem Władysława Tatarkiewicza na Wydziale Filozofii UW. We wrześniu 1939 roku ponownie wyjechał do Francji. Jesienią następnego roku zapadł na gruźlicę. Zamieszkał w pobliskim Laffrey i tam zmarł przedwcześnie w maju 1943 roku. Pozostawił po sobie debiutancki tomik poetycki "Chleb z Getsemane", przede wszystkim zaś eseje "Podróże do piekieł", wspomniany "Dyliżans filozoficzny", "Portret Kanta", "Trzy eseje o wojnie", "List do Francesca, obywatela rzymskiego" i "Uwagi o polityce". Film przedstawia poszczególne okresy życia Bolesława Micińskiego, jego poglądy, postawę, najważniejsze eseje oraz losy jego spuścizny. O pisarzu mówią m.in.: Jan Błoński, Tomasz Burek, Czesław Miłosz, córka Anna, Alfred Łaszowski, Kazimierz Koźniewski, Jacek Bartyzel, Jacek Łukasiewicz, Paweł Lisicki.