Boże, ku wspomożeniu wejrzyj

W Kościele Starokatolickim Mariawitów nieszpory stanowią przedostatnią część tzw. liturgii godzin. Jest to specjalna modlitwa odmawiana zawsze w porze wieczornej. Właśnie dlatego w jej trakcie pojawiają się elementy wielkiego podziękowania składanego Panu Bogu za to wszystko, co w danym dniu zostało dane człowiekowi. Dziękczynieniu towarzyszy również przeproszenie za grzechy oraz prośby o zachowanie od zła wszystkich modlących się. Z reguły nieszpory rozpoczyna się śpiewać przy już wystawionym wcześniej Przenajświętszym Sakramencie. Kapłan ubrany w komżę, stułę i kapę wychodzi do ołtarza i czyniąc znak krzyża rozpoczyna nabożeństwo słowami: Boże, ku wspomożeniu memu wejrzyj. Natomiast wierni zebrani w kościele odpowiadają: Panie, ku ratunkowi memu pospiesz się. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. Jak była na początku i teraz, i zawsze i na wieki wieków. Amen. Alleluja. Rozpoczyna się śpiewanie psalmów. Każdy psalm jest poprzedzony krótką antyfoną, śpiewaną przez organistę, która na ogół jest wyjątkiem z Pisma Świętego. Antyfony z dni powszednich zawsze podkreślają wagę Tajemnicy Eucharystii; antyfony ze świąt są dobrane tematycznie do danego święta. Psalmy można śpiewać na zmianę co drugi wers albo, lub jeśli jest dużo ludzi w całości. Program opowie o znaczeniu modlitwy w życiu każdego chrześcijanina. Punktem wyjścia do realizacji są uroczyste nieszpory Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, corocznie odbywające się 15 sierpnia br. w Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku.