Brudne sekrety Neapolu

Neapol, Zatoka Neapolitańska, Capri, ruiny Pompejów, wybrzeże amalfitańskie to synonimy dolce vita, od dawna przyciągające turystów do tego regionu Włoch. Jednak od pewnego czasu wycieczki omijają Neapol, jakby nie bacząc, że to malownicze miasto, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO, ma 500 kościołów, urokliwe wąskie uliczki i imponujące pałace. Jego mieszkańcy nadal wieszają w oknach pranie, a ulice tętnią życiem i dźwiękami popularnych piosenek, zwanych tu neomelodicami. Piosenka to druga po piłce nożnej miłość neapolitańczyków. Wszechwładna kamorra i tam ma swoje wpływy. Tymczasem turyści rzeczywiście odwrócili się od Neapolu. Ich liczba spadła o 60 procent. Dla miasta, gdzie 30 procent mieszkańców nie ma pracy, to prawdziwy dramat. Czy jednak może być inaczej, skoro o Neapolu mówi się głównie w kontekście skandali? Jednym z nich są śmiecie zalegające na ulicach. Wszystko zaczęło się w 2007 roku od pierwszego kryzysu śmieciowego. Świat obiegły wtedy zdjęcia Neapolu tonącego w odpadkach. Równie alarmujące są dane dotyczące zapadalności na białaczkę, astmę oraz inne choroby dróg oddechowych. Pod tym względem w Neapolu padają smutne rekordy. Światowa Organizacja Zdrowia podała ostatnio, że zachorowalność na raka jest tu o 12% wyższa niż w całych Włoszech. Ale zdaniem mieszkańców, śmiecie to i tak nic w porównaniu z brutalnymi porachunkami mafijnymi w biały dzień. Stolica pizzy bowiem jest również stolicą kamorry, organizacji przestępczej, która ma wpływy we wszystkich branżach i jest największym pracodawcą Neapolu. Podobnie jak sycylijska mafia składa się z klanów, które ustalają między sobą strefy wypływów. Wojna między największymi rodzinami kamorry w ciągu 30 lat pochłonęła cztery tysiące śmiertelnych ofiar. Film przedstawia codzienność neapolitańczyków, którzy każdego roku - 19 września - ściągają do katedry i z niepokojem wpatrują się w relikwiarz św. Januarego. Czy patron miasta po raz kolejny ochroni je przed kataklizmem?