Cud w Mediolanie

Znaleziony w kapuście przez Lolottę, samotną starą pannę chłopiec, któremu opiekunka nadała imię Dobrego Totó, został wychowany na człowieka łagodnego i pełnego zalet. Gdy Lolotta umarła, Totó postanowił swoje życie poświęcić dobrym uczynkom i sprawił, że nędzne przedmieście Mediolanu zmieniło się w schludne miasteczko, zamieszkałe przez zgodną i życzliwą społeczność. Gdy na terenie miasteczka wykryto złoża nafty i właściciel terenów postanowił wysiedlić nędzarzy, Totó, obdarzony z zaświatów przez Lolottę mocą czynienia cudów, pomaga im znaleźć wyjście z kłopotów. Film jest jednorazową wyprawą w świat fantazji i groteski reżysera, będącego czołowym reprezentantem neorealizmu włoskiego. Odejście od realizmu nie jest zresztą całkowite, ponieważ w baśniową formę został tu wpleciony prawdziwy obraz społeczności ubogich przedmieść Mediolanu. [Filmoteka Narodowa]