Człowiek, który kochał kobiety

Romantyczną komedię o mężczyźnie, który kochał wszystkie kobiety, nakręcił z właściwą sobie maestrią specjalista od gatunku, Blake Edwards, twórca m. in. cyklu przygód "Różowej Pantery". Zainspirował go film "L'homme qui aimait les femmes" (1977) francuskiego reżysera François Truffauta, którego od dawna podziwiał i cenił. Premiera amerykańskiej wersji "Człowieka, który kochał kobiety" zbiegła się w czasie z ważnym dla Blake'a Edwardsa innym francuskim wydarzeniem. Jego obsypana nominacjami do Oscara musicalowa komedia "Victor, Victoria" otrzymała nagrodę Cezara. Bohater filmu, playboy z Los Angeles, który wciąż czeka na tę jedyną, przeżywa kryzys wieku średniego. Chciałby wreszcie związać się z kimś na stałe, ale sęk w tym, że nie może się oprzeć żadnej kobiecie. Wynika z tego mnóstwo życiowych komplikacji. W tej znakomitej roli wystąpił Burt Reynolds, bliski przyjaciel reżysera, który od samego początku nie miał wątpliwości, że dokonał trafnego wyboru. Film otwiera scena pogrzebu głównego bohatera, znanego rzeźbiarza z Los Angeles, Davida Fowlera. W żałobnym kondukcie idą zgodnie ramię w ramię wszystkie kobiety zmarłego. Nie czują do siebie żalu ani zawiści, przecież każdą z nich kochał jednakowo gorąco. O Davidzie i jego kobietach opowiada terapeutka, doktor psychiatrii Marianna (Julia Andrews). Wspomina wszystkie romanse swego pacjenta, pierwsze uniesienia. Najbardziej był zafascynowany pewną kobietą o wspaniałych nogach, którą widział przelotnie tylko dwa razy. Próbował ją odnaleźć, ale bez skutku.