Czytając Sienkiewicza na pustyni Negev

Alex Danzig urodził się w Warszawie. Szczęśliwe dzieciństwo spędził najpierw przy ul. Parkowej, potem w okolicach MDM. W Polsce poszedł do szkoły, nauczył się czytać. Kiedy miał 9 lat, w 1959 roku wyemigrował z rodzicami do Izraela i zamieszkał w kibucu Nir Oz, położonym w zachodniej części pustyni Negev. Z dzieciństwa pozostała mu jednak miłość do języka polskiego i emocjonalny związek z miejscem, w którym się urodził. Jest w nim to tak silne, że do dziś - a ma 50 lat - naprawdę odpoczywa czytając "Ogniem i mieczem", "Potop" Sienkiewicza albo "Pana Tadeusza" Mickiewicza. A w czasie wojny z Syrią, walcząc w szeregach armii izraelskiej, pod ostrzałem krzyczał "hura!", kiedy dowiedział się z radia, że Polacy zremisowali z Brytyjczykami w meczu piłki nożnej na Wembley. Podczas kontaktów z młodymi Żydami Alex Danzig przekonał się, że ich wiedza o Polsce, a zwłaszcza o zachowaniach Polaków w czasie II wojny światowej, jest wypaczona i tendencyjna. Prowadząc w Centrum Hashomer Hatzair Givat Haviva wykłady, postawił sobie zadanie uświadomienia młodzieży izraelskiej, w jakiej sytuacji dokonywał się holocaust i jaką rolę odegrali Polacy w ratowaniu Żydów przed zagładą. Jeżdżąc zaś z nimi do Polski stara się, by nie tylko pielgrzymowali do Auschwitz, lecz także zwiedzili Wawel i dowiedzieli się czegoś o poecie, którego pomnik stoi na krakowskim Rynku. Pragnie, by obok historii holocaustu poznawali też historię Polski i historię Żydów w naszym kraju. Nie wszyscy Żydzi odnoszą się przychylnie do takich jego działań. W filmie Alex Danzig opowiada o sobie i swoim życiu, a kamera towarzyszy mu podczas wykładów w Centrum i wycieczki z młodzieżą do Polski. W maju 2000 roku dokument został uhonorowany nagrodą specjalną "Brązowym Lajkonikiem" - na XXXIII Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Krótkometrażowych w Krakowie.