Dwa dni z życia głowy

U niego w domu panuje atmosfera, która natychmiast kojarzy się z hrabalowskim bohaterem "Zbyt głośniej samotności". Książki, książki, książki, magazyny, czasopisma, książki. Labirynt ze stosów zapisanego papieru. Pokłady kultury, wiedzy, historii. Wszechobecne i wszechogarniające. A między nimi wąskie korytarze przejść do niezbędnie dostępnych miejsc, do wykonania niezbędnych czynności. Do kuchenki, stołu, ustępu, na posłanie... Kto przez co najmniej kilka ostatnich lat żarł szczecińską kulturę, żywił się nią i na poziomie uczestnictwa żył w miejskich teatrach, galeriach, salach koncertowych, zabytkowych obiektach, archiwach, klubach, księgarniach, antykwariatach, oficynach wydawniczych i muzeach zna go i uważa za integralną część tego wszystkiego. Czasem bierze tylko dziw, że można być aż tak wszędzie, wiedzieć aż tak o wszystkim. Przy tym do niedawna, wydaje się, pielęgnowana ekscentryczna powierzchowność - kozia broda, totalne dredy i brak górnego siekacza - wszystko to składało się na obraz Głowy, wykształconego technika - kolejarza, bibliofila, historyka, znawcy Szczecina. Dzisiaj, jako, od pewnego czasu, dyplomowany przewodnik po Mieście i po stonowaniu wizerunku, ciągle skromnie uważa za swoich nauczycieli i mentorów starych wyjadaczy na rynku przewodnickim, ale gołym okiem widać, że Głowa jest kimś innym, że reprezentuje inny tym miłośnika, propagatora i "konserwatora" lokalnej historii, kultury i tradycji. Głowa cały jest ze swojego Miasta, jest jego częścią i bezinteresowną własnością. Już dziś jest czymś na kształt chodzącej encyklopedii Szczecina. A kim jest poza tym? Jak dochodził do swojego życia w pasji? Jakie ma jeszcze zainteresowania i uzdolnienia? Czego mu brakuje? Co uwielbia?