Dzieci w mundurach

"Padły strzały z obu stron. Leżałem na ziemi, ale nie byłem w stanie pociągnąć za spust. Patrzyłem przerażony na to, co się dzieje wokół mnie. Wszędzie była krew. Widziałem zabitych. Po obu stronach. I właśnie na widok krwi zacząłem strzelać" - wspomina Ismael Beah, jeden z byłych nieletnich żołnierzy, którym nie tylko udało się wyrwać z wojennego koszmaru, lecz także uniknąć pokojowej kariery w gangsterskim półświatku. Dziś pisze książki i udziela się społecznie na rzecz przeciwdziałania nielegalnemu werbowaniu dzieci do wojska. A proceder to niestety powszechny, zarówno w oddziałach partyzanckich, jak i - co szczególnie bulwersujące - w armiach rządowych. "Aby dziecko stało się żołnierzem zdolnym do zabijania, musisz odebrać mu pamięć - wtedy będzie twoją własnością" - mówi Ismael. Na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia, w jego rodzinnej Sierra Leone wybuchła wojna domowa. Beah miał dwanaście lat kiedy w jego wiosce zjawili się rebelianci. Bawił się z kolegami w lesie, a w tym samym czasie w okrutny sposób mordowano jego rodziców. "Wolałbym umrzeć z nimi niż przeżywać taki ból. Bardzo cierpiałem. Byłem zły na cały świat" - wspomina. Potem przez rok wraz z kolegami ukrywał się w dżungli. Wreszcie znalazł schronienie w wiosce strzeżonej przez siły rządowe. Głodnemu, zagubionemu i przestraszonemu chłopcu armia wydawała się azylem bezpieczeństwa. Tym bardziej, że w pobliżu wioski znów zaczęli grasować rebelianci. Wówczas dowódca sił rządowych roztoczył najpierw wizje potworności, których dopuszczają się partyzanci, po czym zakomunikował Ismaelowi i jego kolegom, że "zdrowy chłopak musi walczyć - tak ma być". W efekcie wszyscy "zgłosili się na ochotnika". Wedle szacunków autorów filmu w 70% współczesnych wojen zmusza się do walki dzieci w wieku od 7 do 17 lat. Są to z reguły sieroty, które dzięki intensywnej indoktrynacji wspomaganej narkotykami szybko zmieniają się w prawdziwe "maszyny do zabijania".