Easy Rider

"Easy Rider" jest najważniejszym obrazem epoki hipisowskiej. To także jeden z najbardziej buntowniczych filmów w historii kina - apoteoza nieskrępowanej wolności i jednocześnie oskarżenie tłumiącego ją społeczeństwa. Wyatt (Peter Fonda) i Billy (reżyser filmu Dennis Hopper), dwaj hipisi z Kalifornii, sprzedali właśnie większą ilość zakazanych substancji, które przywieźli z Meksyku. Za zdobyte pieniądze postanawiają wybrać się na motorach z Los Angeles do Nowego Jorku. Podróż na wschód wiedzie przez Kalifornię, Nowy Meksyk, Teksas i Luizjanę. Po drodze motocykliści używają życia: zwiedzają co ciekawsze miejsca na trasie, biorą narkotyki, uwodzą dziewczyny. Wśród wielu dziwnych postaci, które spotykają, jest pewien nadużywający alkoholu młody prawnik (Jack Nicholson). Bez wahania porzuca rodzinne strony i przyłącza się do wyprawy. Teraz już we trójkę bohaterowie docierają do Nowego Orleanu, prosto na słynny karnawał Mardi Grass. Jednak im dalej na wschód, tym bardziej swobodny styl życia hipisów drażni miejscowych. Kulisy realizacji "Easy Ridera" przeszły do legendy na równi z samym filmem. Fabuła, choć fikcyjna, była w pewnym sensie inscenizowanym dokumentem. Jego twórcy, Dennis Hopper i Peter Fonda, sami byli w tym czasie hipisami. Podczas zdjęć przemierzyli na motorach szlak swoich bohaterów. W scenach utarczek z małomiasteczkowymi osiłkami występowali często autentyczni mieszkańcy amerykańskiej prowincji. Sekwencji tych zwykle nie trzeba było inscenizować - hipisowska ekipa "Easy Ridera", gdziekolwiek się pojawiła, wzbudzała niechęć i agresję. Niskobudżetowe przedsięwzięcie odniosło sukces, którego nie spodziewali się nawet sami autorzy. Tętniący hipisowską muzyką film stał się symbolem kina drogi i kultowym tytułem dla kolejnych pokoleń młodych ludzi - siła jego oddziaływania nie słabnie do dziś. Nie zabrakło też pochwał ze strony krytyki.