Emmanuelle II

. Po wielkim i niespodziewanym triumfie pierwszej części przygód ponętnej Emmanuelle powstał naturalny pomysł powtórzenia sukcesu. Reżyserię i większy budżet powierzono znanemu komercyjnemu fotografikowi, Francisowi Giacobettiemu. Ten wywiązał się znakomicie ze swojego zadania dając kolejną okazję Sylvii Kristel do błyszczenia na ekranie. Emmanuelle wraca po długiej nieobecności do swojego męża w Hongkongu. Na miejscu zastaje go w towarzystwie przystojnego przyjaciela, Brytyjczyka Christophera. Atmosfera seksualnego napięcia generowana przez poszukującą erotycznych przygód Emmanuelle udziela się wszystkim domownikom. "Ofiarami" tych cielesnych zabaw będą Laura oraz wchodząca dopiero w dorosłe życie, niewinna Anna-Maria. Film wchodził na ekrany w atmosferze skandalu. Podobnie jak pierwsza Emmanuelle również obraz Giacobettiego i Leroi miał kłopoty z cenzurą. Do tej pory funkcjonuje wersja uncut, zawierająca odważniejsze sceny erotyczne. Jednak z perspektywy czasu trzeba zauważyć, że sequel przygód urodziwej Emmanuelle jest jedną z najłagodniejszych części całej serii. Twórcy nie przekraczają granicy dobrego smaku, serwując wyrafinowany formalnie erotyk. Relatywnie duży budżet pozwolił na techniczną precyzję i plastyczne cyzelowanie obrazu. Efektem jest pełen życia i seksualnej wolności film, urzekający urodą zdjęć i plenerów. Erotyka jest subtelna acz wyrafinowana, nie epatująca dosłownością. Ozdobą ekranu jest oczywiście Sylvia Kristel, a swoje pierwsze kroki stawia Laura Gemser, późniejsza czarna Emanuelle. Tytułowa bohaterka odpowiada duchowi czasów. W tej części to kobieta już wyzwolona, świadoma siebie i własnej cielesności, poszukująca nowych wrażeń, niezależna od mężczyzn i ich fanaberii. Staranność realizacyjna, rzadka w tego typu produkcjach, objawia się w dbałości o każdy element; ścieżkę dźwiękową do Emmanuelle 2 skomponował znany twórca, zdobywca Oscara za Love Story, Francis Lai.