Factotum

Henry Chinasky (Matt Dillon) żyje z dnia na dzień. Snuje się od jednego obskurnego hotelu Los Angeles do drugiego, wciąż rzuca pracę, żeby szukać nowej - najczęściej jeszcze gorszej i zalicza kolejne kochanki jak przydrożne bary. Ma do świata ironiczny dystans, nie przejmuje się polityką, ani tym, za co przeżyje następny miesiąc. Jego sposobem na życie jest ciągły bunt i obojętność. Jest jednak coś, co traktuje śmiertelnie poważnie - pisanie. Największe marzenie Henry'ego, by zostać pisarzem wciąż jednak nie może się ziścić. Niespełniony artysta podejmuje więc kolejne prace jako magazynier, sprzątacz czy fabryczny robotnik, a wszystko po to, żeby nie rezygnować ze sposobu życia, którego nieodłącznymi elementami są hazard, wino, cygara, kobiety i wymyślanie własnych historii. "Factotum", ekranizacja powieści Charlesa Bukowskiego, jednego z najciekawszych powojennych amerykańskich pisarzy, w rzeczywistości opowiada o samym twórcy - Henry Chinasky to jego literackie alter ego. "Musieliśmy pamiętać, że robimy film o fikcyjnym bohaterze, Henrym Chinaskym. Zaczęliśmy od podstaw, a Bukowski sam w pewnym momencie pojawił się w naszej wizji. Cały film emanuje jego duchem" - mówił w wywiadzie dla "Cinemy" reżyser filmu, Norweg Bent Hamer, twórca słynnych "Historii kuchennych" i "Jajka". Nie była to zresztą pierwsza próba przeniesienia na ekran autotematycznej prozy Bukowskiego. W 1987 przyjaciel pisarza Barbet Shroeder zrealizował według jego scenariusza "Ćmę barową" z Mickey'em Rourke i Faye Dunaway w rolach głównych. W tym samym roku powstał też film "Crazy Love" Dominique Deruddie, a sześć lat wcześniej "Storie di ordinaria follia" Marco Ferreriego. Obu tych filmów Bukowski jednak nie znosił. Trudno zresztą znaleźć rzeczy, które kontrowersyjny pisarz akceptował. Bohater jego książek - jak on sam - to "outsider", który neguje wszystko, nie chce niczego zmieniać i pije. Nawet kobiety, które chętnie zmieniał, budziły jego pogardę - nazywał je "maszynkami do narzekania".