Ferdynand i Karolina

Ferdinando e Carolina, Włochy/Francja 1999

Starzejący się władca Neapolu wspomina swoje życie. Jako młodzieniec był przygotowywany do objęcia najwyższych urzędów. Względy polityczne zmusiły go do poślubienia córki cesarzowej Austrii.

Reżyseria:Lina Wertmueller

Czas trwania:105 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Komedia

Ferdynand i Karolina w telewizji

  • Lina Wertmueller

    Reżyseria

Opis programu

Pełna humoru i delikatniej ironii komedia zrealizowana przez 73-letnią Linę Wertmüller po raz kolejny przypomina nam o indywidualnym, autorskim charakterze kina uprawianego przez Włoszkę. Reżyserka, a jednocześnie współautorka scenariusza w barwny, pełen realizatorskiej werwy sposób przedstawia historyczne realia XIX-wiecznej, dworskiej Europy i dramatyczną historię życia Ferdynanda I Burbona, syna hiszpańskiego króla Karola III. Ferdynanda poznajemy u schyłku życia. Przygnieciony przewlekłą chorobą, starzejący się władca Neapolu, w formie retrospekcji wspomina swoje życie. Już jako dorastający młodzieniec Ferdynand jest przygotowywany do objęcia najwyższych urzędów w państwie, włącznie z koroną króla. Wskutek zawiłej polityki europejskiej młody następca tronu zmuszony jest do poślubienia jednej z córek Marii Teresy, cesarzowej Austrii. Niestety Ferdynand nie cieszy się opinią urodziwego, a na domiar złego dwie z córek cesarzowej niespodziewanie umierają. Bohaterowi pozostaje poślubić trzecią z nich, piękną Marię Karolinę. Początkowo Ferdynand jest sceptycznie nastawiony, ale spotkanie z przyszłą żona rozwiewa jego wątpliwości. Zdaje się, iż małżeństwo będzie nie tylko papierowe, gdyż oboje znajdują dużo przyjemności we własnym towarzystwie. Kłopoty zaczynają się z chwilą zdobywania przez Karolinę coraz większego wpływu na politykę i życie dworu. Barwna opowieść, pełna skrzącego się humoru i wnikliwej, często sarkastycznej obserwacji społeczno-historycznej, przekonuje epickim rozmachem, staranną reżyserią i zręcznym prowadzeniem, niejednokrotnie początkujących, aktorów. Monarchiczna, XIX-wieczna Europa okazuje się polem nieustających potyczek politycznych, rodowych intryg, walki o wpływy. Wertmüller ukazuje ludzi teoretycznie wszechmocnych, mających władzę i pieniądze, jednocześnie skazanych na kontraktowe związki i poczucie emocjonalnego niespełnienia. Charakterystyczne dla twórczości Włoszki połączenie elementów komediowych i werystycznej, często brutalnej wizji świata przedstawionego owocuje kilkoma drastycznymi scenami.