„Kochanek” (Jean-Jacques Annaud 1992)

Francuskie Indochiny, rok 1929. Piętnastolatka Francuzka z biednej rodziny, wracając do domu ze szkoły z internatem zwraca uwagę bogatego chińskiego biznesmena, który proponuje jej podwiezienie do miasta. To spotkanie okaże się brzemienne w skutkach, zapoczątkuje romans, który w tym czasie i miejscu jest nie do pomyślenia, ze względu na różnice wieku, pozycji i fakt że odbywał się za cichym przyzwoleniem matki mającej na względzie korzyści finansowe z użyczania córki pogardzanemu, bo żółtemu bogaczowi. Pikanterii dodawał fakt, że film powstał na podstawie pół-autobiograficznej powieści znanej pisarki Marguerite Duras, której pamiętano ów młodociany romans. W roku premiery filmu nie to jednak odbiło się szerokim echem, a raczej bardzo śmiałe sceny erotyczne w wykonaniu 19-letniej wówczas Jane March, którą w filmie rozdziewiczał Tony Ka Fai Leung. Gros scen rozgrywa się głównie w zaciemnionym pokoju garsoniery, w której zręczny skośnooki kochanek wprowadza młodziutką dziewczynę w arkana miłości. Dziś „Kochanek” wydaje się po prostu filmem czarującym, ale w roku 1992 kiedy wchodził na ekrany uznano go za skandaliczny.

Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv

„Nocny portier” (Liliana Cavani 1974)

W „Nocnym portierze” po raz pierwszy w kinie w tak dosłowny sposób ośmielono się powiedzieć o tym, że ofiara przestępstw seksualnych może czerpać z tego swoistą przyjemność. Pikanterii dodawał fakt, że Liliana Cavani poszła o krok dalej osadzając akcję filmu w obozie koncentracyjnym, silnie objętym już tabu kulturowym w myśl, którego nawet słowo puf, czyli obozowy dom publiczny było czymś nie wypowiedzenia. Cavani podbiła stawkę, czyniąc ofiarą 15-letnia Lucię, poddawaną poniżającym i mocno perwersyjnym praktykom seksualnym przez Obersturmführera Maxa Aldorfera, sadystę i fetyszystę, który uratował ją wprawdzie z komory śmierci, ale potem uczynił swą seksualną niewolnicą. Oparta na BDSM relacja tej pary zaczyna się jednak stopniowo zmieniać, gdy Lucia wyzbywa się poczucia upokorzenia, pogardy i zagrożenia. Zaczyna odnajdywać przyjemność w obnażaniu swego kruchego i wychudzonego, ale przecież kobiecego ciała i rozsmakowuje się w poczuciu władzy, jaką osiąga nad swym katem, wymyślając i urozmaicając ich perwersyjne gierki. 30 Lat po zakończeniu II wojny światowej ludzie będący wciąż pod wpływem traumy zobaczyli, że można chcieć współżyć z katem i można to robić już nie z przymusu, ale dobrowolnie, co też kilka lat po zakończeniu swego koszmaru czyni Lucia, już wtedy stateczna żona, wdając się ze swoim dawnym katem w romans.

Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv

„Nieodwracalne” (Gaspar Noe 2002)

21 lat – tyle w przypadku „Nieodwracalne” wyniosła bariera wiekową, poniżej której widzowie, przynajmniej teoretycznie nie byli wpuszczani do kina. A i tak psychologowie rozwodzili się nad destrukcyjnym wpływem filmu na widza. Najbardziej kontrowersyjnemu filmowi 2002 roku zarzucano epatowanie pornografią i naturalistyczną brutalnością. Kontrowersje dotyczyły zwłaszcza realizowanej za pomocą jednego ujęcia długiej, przerażającej sceny wielokrotnego, bestialskiego gwałtu (w tym analnego) na kobiecie i jej brutalnego pobicia. Alex, napadniętą kobietę, zagrała piękna Monica Bellucci, a fabuła ma odwróconą chronologię wydarzeń, początek filmu, w którym partner kobiety masakruje domniemanego sprawcę jest końcem opowiadanej przez Gaspara Noe historii.

Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv

„Intymność” (Patrice Chéreau 2001)

Najbardziej kontrowersyjny film 2001 roku oparty na opowiadaniu „Nightlight” i powieści „Intymność” Hanifa Kureishiego. W większości prasowych recenzji najpierw pojawiała się informacja, że aktorka grająca główną bohaterkę Kerry Fox pieści ustami penisa swego filmowego partnera Marka Rylance’a, a potem dopiero dywagacje o poziomie artystycznym filmu. Sam seks, w tym ten oralny, nie byłby być może w tym filmie tak obrazoburczy, gdyby sfilmowano go w dyskretnie. Jednak tu kamera znajduje się o milimetry od kopulujących bohaterów, obnażając ich wszelkie oświetlone chłodnym i mdłym londyńskim światłem niedoskonałości, podkreślając ich zwyczajność i mało estetyczne reakcje fizjologiczne: plamy na skórze, rumieńce, czy gęsią skórkę. „Intymność” przekracza granice w ukazywaniu na ekranie naturalistycznie dosłownych stosunków seksualnych, które w dodatku za tło mają obskurną londyńską klitkę. Pikanterii dodaje fakt, że bohaterowie są dla siebie obcy. Spotkali się przypadkiem i łączy ich jedynie zwierzęcy pociąg.

Program TV został dostarczony i opracowany przez media-press.tv