TOP 15 filmów szpiegowskich

”Atomic Blonde” (David Leitch 2017)

Jest rok 1989. Agentka brytyjskiego wywiadu Lorraine Broughton zostaje wysłana do zachodniej części Berlina by wytropić zabójcę jednego z kolegów po fachu i odnaleźć wykradzioną MI6 listę wszystkich jej szpiegów. Przy okazji ma również odkryć tożsamość podwójnego agenta o kryptonimie Satchel.
Lorraine poznajemy gdy straszliwie pobita, ze świeżymi bliznami, siniakami i ranami zanurza ciało w lodowatej wodzie, by zmniejszyć ból. Ten trop wskazuje, że i jej psychika również nie pozostaje bez skazy, co przejawia się w jej dużym dystansie i cynizmie. Lorraine, bohaterka filmu Davida Leitcha jest ciekawą postacią; używa swego ciała jak broni, nie tylko jako skutecznego narzędzia do zabijania, ale i również do robienia wrażenia na mężczyznach, które bardzo pomaga zdobyć to co się chce.
„Atomic Blonde” to jednak przede wszystkim uczta wizualna i zabawa kinem… Sceną, która wejdzie do jego historii będzie z pewnością sekwencja 10-minutowej (!) Walki w kamienicy odbywająca się w wielu pomieszczeniach, na wielu poziomach filmowana z różnych punktów widzenia zrealizowana w formie jednego długiego ujęcia, a przynajmniej takie widz odnosi wrażenie (w rzeczywistości idealnie zmontowano kilka sekwencji wykorzystując triki montażowe). Tak czy inaczej robi to niesamowite wrażenie, a widzowi udziela się krańcowe zmęczenie walką słaniającej się na nogach bohaterki.

„Patriot Games” (Phillip Noyce 1992)

Jack Ryan (Harrison Ford), były pracownik CIA, trafia przypadkiem w sam środek akcji terrorystycznej IRA, wymierzonej przeciwko członkowi rodziny królewskiej. Ryan reaguje jak go uczono: zabija jednego z zamachowców i rani drugiego zamachowca, Seana Millera. Millerowi udaje się uciec z więzienia, a ponieważ zabity przez Ryana terrorysta był jego bratem, chce pomścić jego śmierć i wyrusza do USA w ślad za Ryanem.
Ekranizacja powieści Toma Clancy’ego ze słynnym agentem Jackiem Ryanem, w której możemy podglądać przez satelitę obóz terrorystów na Saharze i obejrzeć autentyczne wnętrza słynnej siedziby CIA w Langley, co stało się w USA sporą sensacją. „Czas patriotów” wykreował Jack Ryana zgodnie z duchem lat 90. na typ bohatera – faceta, który potrafi równie dobrze operować sprzętem komputerowym, jak i swoimi mięśniami. Kolejnym filmem z tym bohaterem był niezbyt udany obraz Kennetha Branagha „Jack Ryana: teoria chaosu” z 2014 roku.

„Salt” (Phillip Noyce 2010)

Podczas rutynowego przesłuchania rosyjskiego szpiega wyjawia on informację, jakoby to agentką CIA – Evelyn Salt (Angelina Jolie) była szpiegiem, i to w dodatku zamierzającym zabić prezydenta. Od tej chwili jej życie wywraca się do góry nogami. Ze spokojnej urzędniczki, którą kobieta była przez ostatnie lata, szybko musi przeistoczyć się w wojowniczkę i udowodnić swą niewinność. Tylko czy aby na pewno jest niewinna? Thriller Noyce’a to film pełen zagadek z mnożącymi się przeszkodami, dublującymi się pułapkami, szaleńczymi scenami pościgu na autostradach i finezjami akrobacji ludzkich. Ale też przede wszystkim to tchnący cynizmem, sprytem i manipulacją w iście makiawelicznym stylu pojedynek miedzy szpiegami: intelektualny i emocjonalny, w którym kobietom nie należy się żadna taryfa ulgowa.