GITMO - nowe prawa wojny

"Guantanamo" staje się dziś niemal synonimem słowa "więzienie". Niechlubne praktyki, jakim poddawani są tamtejsi więźniowie, odbiły się echem w całym cywilizowanym świecie. Stały się też tematem najnowszego filmu Erika Gandiniego ("Nadprodukcja. Terror konsumpcji"), jednego z najczęściej nagradzanych współczesnych dokumentalistów. Współautorem "Gitmo - nowe prawa wojny" jest Tarik Saleh, który pracował j uż z Gandinim przy jego poprzednich filmach. Głównym koproducentem szwedzkiego dokumentu jest firma Larsa von Triera Zentropa Entertainment. Światowa premiera filmu odbyła się w listopadzie 2005 roku w Amsterdamie podczas jednego z najważniejszych festiwali poświęconych filmowi dokumentalnemu - IDFA. Polska jest trzecim krajem, na którego ekrany trafia "Gitmo". Sekwencje z bazy wojskowej sąsiadują z wywiadami oraz archiwalnymi zdjęciami z politycznych debat i szokującymi scenami torturowanych więźniów. Reżyserom udało się namówić do rozmów stacjonujących w Guantanamo żołnierzy, uwolnionego stamtąd Mehdiego Ghezali, kierującego bazą generała Geoffreya Millera, czy Janis Karpinski, dowódcę irackiego więzienia w Abu Ghraib. O "metodach śledczych" opowiadają bohaterowie "Gitmo - nowe prawa wojny", choć wypowiedzi amerykańskich wojskowych rzadko wykraczają poza "regulaminowe" formułki. Produkcja filmu trwała przeszło dwa lata - od 2003 do 2005 roku. Oprócz bazy w Guantanamo realizatorzy odwiedzili Waszyngton, Sztokholm, Bukareszt i więzienie Abu Ghraib w Iraku. O Guantanamo upominają się nie tylko filmowcy, ale też liczne organizacje humanitarne na świecie (Amnesty International określa "Gitmo" jako "gułag") oraz politycy. Prawdziwą medialną burzę wywołało podejrzenie, że tajne więzienia CIA znajdują się również w Polsce. Czy świat pozna kiedyś całą prawdę o Guantanamo?