Gomorra

Brutalny świat neapolitańskiej kamory, wypełniony przemocą i korupcją. "Gomorra" to ekranizacja światowego bestsellera, którego publikacja oznaczała dla autora wyrok śmierci. Dokumentalna siła rażenia filmu została uhonorowana Grand Prix w Cannes w 2008 roku. Bohaterów, których losy śledzi reżyser Matteo Garrone, jest wielu, ale każdy z nich opleciony jest siecią kamory - neapolitańskiej organizacji przestępczej. Kto nie czerpie z systemu korzyści, jest jego ofiarą. 13-letni Toto (Salvatore Abruzzese) szuka możliwości przyłączenia się do kamorystów, bo przynależność oznacza dla niego prestiż i dorosłość. Dwaj młodzi mężczyźni, Ciro (Ciro Petrone) i Marco (Marco Macor), napadają, kradną narkotyki i broń - do czasu, gdy nie wejdą w drogę silniejszym od siebie. Jest też szef szwalni chwytający się wszelkich sposobów, by zdobyć lukratywne zlecenie, oraz biznesmen, który podpisuje kontrakt na utylizację odpadów toksycznych, choć nie zamierza ich utylizować. Codzienne życie mieszkańców Neapolu zależy od decyzji i brutalnych posunięć członków kamory, dla której żaden interes nie jest zbyt "śmierdzący", o ile można na nim dobrze zarobić. W przeciwieństwie do hollywoodzkich filmów gangsterskich, "Gomorra" nie upiększa przemocy. Niektórzy bohaterowie chcieliby być Tonym Montaną z "Człowieka z blizną" Briana De Palmy (kwestie z tego filmu cytują Ciro i Marco), nie są jednak tak dowcipni i "filmowi" jak bohaterowie amerykańskiej popkultury. Są za to przerażająco realni. W jednej ze scen Toto rozmawia z kolegą o tym, że być może kiedyś będą musieli się nawzajem pozabijać, bo należą do walczących ze sobą gangów. Jest to zwykła konstatacja, wyrażona bez większych emocji. Chora rzeczywistość jest normalna dla wszystkich, którzy stali się jej częścią. Tytuł filmu nawiązuje do biblijnej Gomory, miasta zepsutego i rozpustnego, które za karę zostało przez Boga obrócone w gruzy. Gomora, póki co, trzyma się mocno.