Góry księżycowe

W roku 1854 kapitan Richard Burton, Irlandczyk z pochodzenia, wyrusza z Somalii w towarzystwie angielskiego porucznika Johna Hanninga Speke'a na wyprawę w poszukiwaniu źródeł Nilu. Burton ma już za sobą bogatą podróżniczą przeszłość, włada 24 językami i dziesiątkami dialektów, jest znawcą kultur i obyczajów orientalnych, świetnym jeźdźcem i dobrym strzelcem, uznanym pisarzem i tłumaczem. Młodszy Speke to typ żądnego przygód i sławy młodzieńca z zamożnej rodziny, zarazem dumnego i niepewnego siebie, który po opuszczeniu armii szykuje się do zawodu lekarza. Najdłuższa rzeka świata fascynuje ich obu swoją tajemnicą, podobnie jak setki podróżników przed nimi, którzy już w czasach starożytnych urządzali wyprawy w nadziei, że odkryją miejsce, gdzie bierze ona swój początek. Z relacji karawan kupieckich wynika, że miejscem tym są Góry Księżycowe. Burton i Speke mają nadzieję ostatecznie potwierdzić lub obalić to twierdzenie. Mimo dobrego zaopatrzenia w broń, żywność i towary do handlu wymiennego z prymitywnymi plemionami murzyńskimi, wyprawa od początku przebiega pechowo. Tragarze uciekają w nocy, kradnąc co się da, pogoda nie sprzyja, a w końcu na ekspedycję napada dzikie plemię, zabijając większość ludzi. Burton i Speke, poważnie ranni, ledwo uchodzą z życiem. Z konieczności wracają do Anglii. Tam brylujący w towarzystwie Burton poznaje piękną, wykształconą, mądrą i odważną Isabel Arundell, w której zakochuje się z wzajemnością, jeszcze nieświadom, że będzie to miłość na całe życie. Mimo to tęskni za Afryką i myśli o kolejnej wyprawie. Takie samo pragnienie męczy Speke'a. Dzięki wsparciu Brytyjskiego Królewskiego Towarzystwa Geograficznego w 1858 r. Burton i Speke ruszają na kolejną wyprawę.