Historie prawdziwe

Połowa lat 90. Bielawa, niegdyś przemysłowe miasto na Dolnym Śląsku. Teraz przoduje w statystykach dotyczących bezrobocia. Rośnie przestępczość. Późny wieczór. Dwóch nastolatków idzie ulicą. Mają zamiar zabawić się na dyskotece. Brakuje im pieniędzy. Mijają mężczyznę lat ok. 60, który wraca z pracy na drugą zmianę. Zaczepiają go, chcą drobnych. Grożą, że go pobiją. Nie wiedzą, że mężczyzna przestraszony opowieściami o tym, co dzieje się po zmroku na ulicach nosi ze sobą nóż. Wyciąga go z teczki. Rani śmiertelnie jednego z napastników. Wydarzenie staje się informacją dnia. Opinia publiczna solidaryzuje się ze starszym człowiekiem, któremu grozi więzienie. Zabił, przekraczając granice obrony koniecznej. W mediach pojawiają się reportaże i felietony o tym, co stało się feralnego wieczoru na bielawskiej ulicy. Starszy człowiek ma poważne problemy ze zdrowiem, trafia do szpitala. Wpada w depresję, nękany wyrzutami sumienia. Wkrótce potem popełnia samobójstwo. Według niektórych przyczyniła się do tego medialna wrzawa, głosy, które potępiały jego czyn. Według innych, starszy człowiek nie mógł pogodzić się z tym, że odebrał nastolatkowi życie. Prokuratura umorzyła śledztwo i zamknęła sprawę. Jedna z dziennikarek do dziś twierdzi, że mężczyzna nie popełnił samobójstwa. Że była to wyrafinowana zemsta kogoś z rodziny zabitego na ulicy nastolatka.