Honor dla niezaawansowanych Odcinek 14

Streszczenie odcinka

Jest gorące lato roku dwudziestego... Cała Polska zmaga się w śmiertelnych zapasach z hordami bolszewików. Na okupowanych terytoriach najeźdźcy tworzą naprędce cały archipelag więzień i katowni dla polskich jeńców wojennych i ludności cywilnej. Naczelnikiem jednego z nich jest Maksymilian Morozowski znany jako "batko Maksym". Morozowski ogłasza się jako wróg wszelkich przejawów religijności. W stosunku do więźniów zachowuje się prowokacyjnie, okrutnie i sadystycznie. Tymczasem sytuacja na froncie odwraca się na korzyść polskiej strony. Oddziały Piłsudskiego zbliżają się, budząc nadzieję wśród jeńców. Bezwzględni bolszewicy wydają rozkaz, by nie organizować ewakuacji więzienia. Zamiast tego jeńcy maja być rozstrzelani... W jednej z cel siedzą obok siebie - polski zakonnik, żydowski rabin oraz Tatar z Krymu. Mimo strasznych warunków tej trójki nie opuszcza wiara ani poczucie solidarności. Pewnej nocy pijany Morozowski składa im następującą propozycję: - "Spójrzcie na ten rewolwer, to właśnie z niego wkrótce powystrzelam was wszystkich. Chyba że... któryś z was wymodli u swego Boga, żeby moja broń się zacięła. Temu, co przyjmie ze mną zakład, strzelę w łeb, a jeśli ocaleje, puszczę go wolno"... Wyznawcy trzech religii odrzucają propozycję Morozowskiego z pogardą. Tylko stara kobieta w kącie sali tym gorliwiej zaczyna się modlić... Niespodziewanie nadlatują polskie aeroplany. Podczas bombardowania kraty zostają wyrwane, strażnicy obezwładnieni i wszyscy więźniowie uciekają. W więzieniu zostaje tylko nieprzytomny, ogłuszony detonacją Morozowski. Zbiegli w panice podwładni nie zatroszczyli się o kamrata. Gdy Morozowski dochodzi do siebie, jest już otoczony przez zwycięskie polskie wojska. Mimo jednak rozpaczliwego szarpania za spust - jego dotychczas niezawodny rewolwer nie chce wypalić... Ani za pierwszym, ani za drugim, ani nawet za trzecim razem... Na bezbożnika czeka sąd wojenny, zaś na wyzwolonych więźniów - Wielkie Święto Zwycięstwa.