Hrabia Luxemburg

Filmowa wersja operetki Franciszka Lehára, która miała swą prapremierę w Wiedniu w 1909 r. W Polsce wystawiono ją po raz pierwszy rok później. "Hrabia Luxemburg" stał się drugim, po "Wesołej wdówce", wielkim sukcesem w karierze Lehára. Skomponowany w cztery lata po "Wdówce" i to zaledwie w ciągu trzech tygodni, dziś nie jest już tak popularny, lecz przez kilkadziesiąt lat stanowił żelazny punkt repertuaru teatrów muzycznych. Dość frywolne i tchnące beztroską libretto ozdobił Lehár muzyką głównie w rytmie na trzy czwarte. Największą popularność zdobyły walce: "Właśnie ty spełń me sny", "W lewo ty, w prawo ja", "Czy to ty, szczęście me". Akcja rozgrywa się w Paryżu w pierwszych latach XX w. w środowisku arystokratów i cyganerii artystycznej. René, hrabia Luxemburg, młody szaławiła, którego ojciec przepuścił pół majątku, a syn w krótkim czasie uczynił to samo z resztą, to postać dobrze znana w paryskich lokalach. Jego serdecznym przyjacielem jest ubogi malarz Armand Brissard, zakochany w pięknej Julii. Pewnego karnawałowego wieczoru hrabiego odwiedza książę Bazyli Bazylewicz, który kocha się w dziewczynie nie ze swojej sfery. Ponieważ osoba tak wysoko urodzona, jak on nie może poślubić panny z niższej sfery, książę zaplanował wydać swą ukochaną za hrabiego Luxemburga, po trzech miesiącach rozwieść i ożenić się z nią już jako hrabiną. Za drobną przysługę użyczenia rodowego nazwiska oferuje hrabiemu pół miliona franków. Kontrakt ślubny zostaje obwarowany kilkoma warunkami: hrabia nigdy nie zobaczy swojej żony, nie dowie się, kim ona jest, zobowiąże się nie używać w okresie małżeństwa swego nazwiska i nie ujawniać swego incognito. Całą sprawę książę chce utrzymać w tajemnicy także z obawy, by nie dowiedziała się o tym księżna Kokozow, której kiedyś nieopatrznie przyrzekł małżeństwo, a ona potraktowała to zupełnie poważnie. Zrujnowany René z radością przyjmuje propozycję księcia i oferowaną zapłatę. Film opracowany z lektorem i napisami polskimi w partiach muzycznych.