Jak się robi rewolucje

Rok 1998. Serbia od dekady żyje pod dyktatorskimi rządami Slobodana Milosevicia. Po sześciu latach bratobójczej wojny gospodarka ledwo dyszy, a międzynarodowa społeczność odmawia znękanemu krajowi pomocy, dopóki reżim nie odda władzy. Ale żaden reżim tego dobrowolnie nie uczyni. Trzeba mu władzę wyrwać. I to młodym ludziom z organizacji OTPOR - po serbsku "Opór" - w 2000 roku się udaje! Trzy lata później rewolucja zwycięża w Gruzji. Ta republika, niegdyś najbogatsza w Związku Radzieckim, jest na skraju bankructwa. Przemysł upadł, w kraju panuje powszechna korupcja. Młodzież spod znaku KMARA - czyli po gruzińsku "Dosyć" - zmusza urzędującego prezydenta Edwarda Szewardnadze do dymisji. Potem przychodzi kolej na Ukrainę. Wiosną 2004 roku studenci tworzą organizację PORA - "Już czas! " Czas na zmiany! I oczekiwane zmiany nadchodzą. Pomarańczowa rewolucja tryumfuje! Ta łatwo, tak prosto? Wystarczy, że grupka przywódców wyprowadzi młodzież na ulice i reżim skapituluje? Nie wystarczy - twierdzą francuscy dokumentaliści. Spontaniczne na pozór wystąpienia muszą być przemyślane i drobiazgowo przygotowane przez niewielki zespół starannie wybranych aktywistów. "Są trzy warunki, które trzeba spełnić aby osiągnąć sukces - mówi Ivan Marović, założyciel serbskiego "Oporu". Po pierwsze - jedność, jedność działania wszystkich organizacji walczących z dyktaturą. Po drugie - absolutne wyrzeczenie się przemocy. Policja musi wiedzieć, że nie powinna obawiać się demonstrantów. Akcja wymierzona jest wyłącznie przeciwko reżimowi. Taka postawa ułatwi funkcjonariuszom przechodzenie na stronę demonstrantów. Trzeci element to dobry plan strategiczny. Dokładne zaplanowanie młodzieżowego buntu, by sprawiał wrażenie spontanicznego. Ważna jest także nazwa. Winna być krótka i łatwa do zapamiętania". Manipulacja? Nie, to kardynalne reguły współczesnego marketingu wykorzystane dla celów pokojowej, bezkrwawej rewolucji.