Jan Peszek w roli głównej

W małomiasteczkowej pracowni krawieckiej mistrz igły zdejmuje miarę z młodego klienta. Opasuje go metrem, kawałkiem mydła zaznacza korekty kroju, pieczołowicie układa fałdy materiału. Młodzieniec poddaje się tym zabiegom z wyraźnym zniecierpliwieniem. Nagle przerywa nużący seans. Oswobadza się ze sfastrygowanej marynarki, w pośpiechu zakłada płaszcz i z walizką w ręku wypada z zakładu, pozostawiając oniemiałego (pęczek szpilek w ustach uniemożliwia protesty) krawca w niedomkniętych drzwiach. Pędzi na stację kolejową. Wkrótce tablica z napisem "Andrychów" umyka z pola widzenia pasażera. Młodego uciekiniera spod krawieckich nożyc gra Błażej Peszek, syn bohatera filmu. Rodzina Peszków - Karolina, Teresa, Maria, Zosia oraz Katarzyna Krzanowska-Peszek - dźwiga ciężar wielu innych ról, pospołu z licznym gronem znajomych i przyjaciół artysty. Rolę główną, zgodnie z tytułem, zarezerwował dla siebie Jan Peszek. Cała obsada, pod reżyserskim okiem Jerzego Kaliny, w niezwykle oryginalny i intrygujący sposób przedstawia osobiste i zawodowe dzieje znakomitego aktora, poruszającego się z równą swobodą na deskach scenicznych oraz na planie filmowym. Jan Peszek urodził się w 1944 roku w Andrychowie. Wbrew woli ojca, widzącego syna w zawodzie dentysty, wstąpił do krakowskiej Wyższej Szkoły Teatralnej, zaś po jej ukończeniu trafił do Wrocławia. Tam miał możliwość obcować z twórczością Jerzego Grotowskiego i Henryka Tomaszewskiego. Zadebiutował w "Karierze Artura Ui" Bertolta Brechta. Przez dziewięć lat występował na scenie Teatru Polskiego, przez kolejne cztery "trzymał halabardę" w Teatrze Nowym w Łodzi. Wielki przełom w artystycznej karierze Jana Peszka nastąpił w roku 1982, kiedy wystąpił w Gombrowiczowskim "TransAtlantyku" w Teatrze im. Jaracza u Mikołaja Grabowskiego. Odtąd przed aktorem otworzyły się wszystkie sceny.